Recenzja filmu

Edward Nożycoręki (1990)

Czy ktoś nie zna Edwarda? To postać tak barwna i zagadkowa, że zna ją chyba każdy, kto choć trochę interesuje się kinematografią. Historia tego jakże niezwykłego "człowieka" jest fascynująca i to właśnie dlatego chciałbym się podzielić z wami moimi odczuciami co do tego filmu. Edward (Johnny Depp) to istota samotnie zamieszkująca zamek położonego na wzgórzu nieopodal miasteczka. Dlaczego Edward mieszka sam? Ponieważ jest niedokończonym sztucznym człowiekiem, który zamiast dłoni ma nożyce, którymi doskonale się posługuje, stąd tytuł "Edward Nożycoręki". Życie głównego bohatera zmienia się o 180 stopni, gdy do jego zamczyska przychodzi Peg Boggs (Dianne Wiest) – konsultantka od kosmetyków, która postanawia zabrać go ze sobą do swojego domu. Edward w krótkim czasie zyskał sobie sympatię mieszkańców miasteczka i zaczął im we wszelaki sposób usługiwać, gdyż jego sztyletowe "dłonie" mogły się przydać do przeróżnych rzeczy. Od tej pory życie Edwarda nie było już tak monotonne jak w zamku, gdzie jego jedynym zajęciem było tylko strzyżenie trawnika, a raczej robienie z niego dzieła sztuki. Edward to osoba bardzo wrażliwa o dobrym sercu, która w nowym otoczeniu codziennie musi doświadczać czegoś nowego. Niczym niemowlę musi nauczyć się podstawowych czynności, za pomocą których mógłby normalnie funkcjonować w społeczeństwie, jednak nie przychodzi mu to łatwo. Główny bohater największą sympatią darzył Kim Boggs (Winona Ryder), która już od pierwszego ujrzenia go urzekła. Po jakimś czasie Edward zaczyna coraz bardziej się przekonywać, że jednak nie pasuje do tego otoczenia. Był bardziej traktowany jako przedmiot lub zabawka, niż jako normalny chłopiec, mający własne uczucia i pragnienia. W pewnym momencie Edward zostaje upokorzony i odrzucony przez mieszkańców, którzy widzieli w nim rzekomego "złoczyńcę", który próbował krzywdzić ludzi, a on tak naprawdę starał się im tylko pomóc. Główny bohater postanawia uciec z okrutnego świata, gdzie nie został zaakceptowany i powrócić do swojego mrocznego zamku, gdzie pewnie w smutku spędzi resztę swojego życia. Reżyser Tim Burton zrobił ten film w bardzo prostym, charakterystycznym dla siebie baśniowym stylu. Barwne miasteczko wyglądające jak jedna wielka makieta z kartonu, zamek niczym z bajki, charakteryzacja (przeważnie głównego bohatera) sprawiały, że film ma niepowtarzalny klimat. Wielką rolę w tym odgrywa wspaniała muzyka Danny'ego Elfmana, bez której film nie odniósł by tak dużego sukcesu. Podobnie jest z aktorstwem gdzie Johnny Depp prawdopodobnie zagrał swoją życiową rolę. Podsumowując, "Edward Nożycoręki" to piękna, wzruszająca opowieść o istocie, która zaznała, czym jest miłość, ale również musiała się pogodzić z tym, że jego marzenie nigdy się nie spełni, jakim było niewątpliwie – żyć jak normalny chłopiec.