Recenzja filmu

Ratatuj (2007)

Pixar to studio niezwykłe. Począwszy od "Toy story", a skończywszy na "Autach", wytwórnia ta nie wypuściła jeszcze ani jednego nieudanego albo chociażby przeciętnego filmu. Więcej, każdy następny obraz z etykietą Pixara jest coraz lepszy, nie tylko pod względem oprawy wizualnej, ale także w kwestii jakości scenariusza. Czy tak jest też w przypadku kolejnej produkcji mistrzów z Emeryville (siedziba Pixara) - "Ratatuj"? Ośmielę się rzec, że tak. Film opowiada o losach młodego szczurka, Remy'ego. Gryzoń bardzo różni się od swoich współbraci i sióstr. Ma dużo czulszy węch i marzy, że kiedyś zostanie kucharzem. Niestety, rodzina go nie rozumie. Pewnego dnia, na skutek nieszczęśliwego wypadku, Remy trafia do Paryża, gdzie odnajduje restaurację "Gust Gusteau". Tam poznaje Linguiniego, niezdarnego młodzieńca, który jest nowym pracownikiem lokalu. Chłopak ma dobre intencje, ale w ogóle nie zna się na gotowaniu. Remy, wykorzystując swój niezawodny węch i kulinarne zdolności, postanawia mu pomóc. Miałem obawy, czy ósmy z kolei obraz Pixara nie okaże się tym razem niewypałem. Studio, które przez wszystkie lata swojej działalności nie wypuściło ani jednego złego filmu, w końcu tego doświadczy. To naturalne. Ale moje obawy okazały się całkowicie bezpodstawne. "Ratatuj" to lekka i przyjemna komedia przygodowa, z dobrze opowiedzianą i przemyślaną fabułą, czyli film taki, jakiego oczekiwałem. Zdecydowanie największym plusem są tu charakterystyczne, kolorowe postaci, zgrabnie i z pomysłem przedstawione na ekranie. W tej galerii osobowości każdy znajdzie bohatera, którego polubi i będzie się z nim utożsamiał. Mnie osobiście przypadła do gustu Colette - typ kobiety walecznej, zaradnej, zawsze radzącej sobie w trudnej sytuacji. Animacja w filmie stoi na niezwykle wysokim poziomie. Specjaliści w dziedzinie efektów komputerowych z Pixar Animation Studios zostawili w tyle wszystkie swoje wcześniejsze dokonania i stworzyli film technicznie idealny. Inne słowa są tu po prostu nie na miejscu. Chociaż obraz wciąż zamknięty jest w konwencji bajki, w niektórych scenach osiągnięto porażający fotorealizm, np. woda w kanale, którym spływa Remy, albo kuchnia Gusteau. Zadbano o dosłownie najdrobniejsze szczegóły. Ciało każdego ze szczurków pokrywają tysiące maleńkich włosków, naczynia, butelki i wszelkie inne przedmioty, przewijające się przez ekran podczas całego seansu, są ubrane w ciepłe, przyjemne dla oka kolory. Słowem - absolutna perfekcja. Jednym z powodów, dla których tak świetnie ogląda się "Ratatuja", jest polski dubbing - to zdecydowanie jedna z najlepiej opracowanych wersji językowych w naszym kraju. Głosy zostały dobrane bez zarzutu i bardzo dobrze współgrają z ruchem ust bohaterów. Zbigniew Zamachowski, który był już Shrekiem, Garfieldem i Stuartem Malutkim, kolejny raz spisał się na medal, tym razem użyczając swego głosu postaci Remy'ego. Nie gorzej poradziła sobie Agnieszka Grochowska, a miała niełatwe zadanie, bo jej Colette to osoba z temperamentem i czasami wyrzuca z siebie 30 słów na sekundę. Natomiast najbardziej zaskoczył mnie Tomasz Karolak. Jego głos, podłożony pod Emila, jest nie do poznania. Podsumowując, "Ratatuj", chociaż moim zdaniem nie dorównuje klasą takiej perełce jak "Iniemamocni", jest jednym z najlepszych i najoryginalniejszych filmów, jakie wyszły ze studia Pixar. Na pierwszy rzut oka błahą i naiwną historię szczura, który zostaje kucharzem, twórcy zaserwowali w sposób tak subtelny i przystępny, że obraz nadaje się właściwie dla każdego, niezależnie od wieku. Gorąco polecam.