Recenzja wyd. DVD filmu

Dziwki (2006)

Rosyjscy filmowcy uciekają ostatnio w wizualnie rozbuchane filmy ("9 kompania", "Dzienna straż") byle tylko nie powiedzieć czegoś prawdziwego o współczesnej Rosji. Choć "Prostytutki" są na tym tle chlubnym wyjątkiem, reżyserowi brakuje talentu bądź doświadczenia, by z gromadki drastycznych obrazków ułożyć coś na kształt wciągającej fabuły. Yuri Moroz wyławia z tłumu cór Koryntu trzy dziewczyny wystające na ulicy w oczekiwaniu na klienta i lepsze życie. Nina, Anna i Kira doskonale wiedzą jak smakuje ciężar egzystencji. Dzięki retrospekcjom poznajemy ich wcześniejsze losy i powody, dla których zajęły się najstarszym zawodem świata. Dojmująca bieda, wokół pokłady patologii, a co blok to zbok. Reżyser lansuje tezę, że we współczesnej Rosji miejsce urodzenia predestynuje na zawsze dalsze losy człowieka. Abstrahując od słuszności tezy, trudno jest mi jednak przyjąć metody na jej udowodnienie. Portrety psychologiczne rysuje się w "Prostytutkach" za pomocą wałka do bielenia sufitów. Moroz odrzuca resztki sztuki na rzecz odrażającego przekazu. Pomagają mu w tym wydatnie paskudne zdjęcia prowadzoną z ręki kamerą. Filmowa Rosja to jakby przedsionek piekła. W tym świecie nie ma miejsca dla dobrych mężczyzn – wszyscy są cyniczni, brutalni lub chorzy psychicznie. Resztki kobiecej solidarności nie mają szans w zderzeniu z wynaturzonym maskulinizmem. Wydanie DVD to bezpośredni dostęp do 16 scen, obraz zakodowany w formacie 16:9 oraz możliwość obejrzenia filmu zarówno z polskim lektorem, jak i napisami.