Recenzja wyd. DVD filmu

Na złamanie karku (2004)

Pewna bardzo ważna gazeta od początku ustrojowej transformacji utrzymuje, że jesteśmy narodem, który nie zasługuje na wolność. Co chwila wyłażą z nas ksenofobia, antysemityzm i ogólne zacofanie. Pchamy się do Europy, choć nigdy nie dorośliśmy do jej standardów. Trzeba pilnować, byśmy nie popełnili jakiegoś faux pas, bo jeszcze nas stamtąd wyrzucą i co wtedy będzie. Granice polityczne poprzestawiały się niczym klocki z drewna, ale w niektórych głowach wciąż utrzymuje się ciągła niepewność, że to wszystko runie i nie będzie już niczego. Ów stan ducha opisuje przejrzyście Jan Hrebejk w filmie "Na złamanie karku". Czechy można by przecież uznać za młodszego i rozsądniejszego brata Polski, który zawsze lepiej wiedział, kiedy się wycofać. Sąsiedzi z południa są pragmatyczni – nawet jak nienawidzą wietnamskich imigrantów, to kupują od nich skarpety, bo tanio; czarnoskóre niemowlę może się okazać przydatne dla kibola-narodowca, gdy tylko pomoże mu w naprawieniu relacji z żoną, etc. Bóg umarł? Pewnie tak, skoro wszystkim przytrafiła się taka g...na egzystencja. Znikąd nadziei i pomocy... W innych filmach Hrebejk potrafił dostosować swych bohaterów do sytuacji i znaleźć przysłowiowe szczęście w nieszczęściu. "Na złamanie karku" nie oferuje żadnych recept. Nawet ucieczka ze zgnuśniałego czeskiego padołu nie dostarcza szansy na zmianę życia, bo pod każdą inną szerokością geograficzną panuje taki sam syf. Może tylko ludzie są trochę bardziej tolerancyjni. Bohaterów nie stać jednak na rewolucję w imię własnego szczęścia, bo ich umysły zdrętwiały do reszty. Otępiały naród sięga po kolejny kufel piwa i kibicuje głośno drużynie piłkarskiej. Na DVD wydanym przez Vivarto w serii "Czeskie kino" nie ma żadnych dodatków. Do wyboru lektor bądź napisy, obraz w formacie 4:3, dźwięk DD. 2.0. Bez rewelacji, ale sam film świetny. Warto.