"Camarón: flamenco y revolución" to dokument produkcji Netflixa, który dla wielu polskich widzów może być pierwszym kontaktem z życiem i twórczością José Monge Cruza – jednego z najważniejszych śpiewaków flamenco w historii znanego pod pseudonimem Camarón de la Isla.
José urodził się w roku 1950 w biednej dzielnicy Kadyksu. Był pochodzenia romskiego, a jego liczna rodzina ledwo wiązała koniec z końcem. Tamte czasy dalekie były od równości społecznej i tolerancji. Cyganie zamieszkiwali wyspę San Fernando, gdzie wszystkie dzieci bawiły się razem na ulicach, tańczyły i śpiewały tak, jak nauczyli ich rodzice. Po śmierci ojca Camarón zaczął śpiewać w tawernach w Kadyksie i już w bardzo młodym wieku został zauważony przez muzyków, którzy zapraszali go do współpracy. Sam José zawsze podkreślał, że śpiewu nauczyła go matka. Poza wspaniałym głosem cechowała go niezwykła wrażliwość i zdolność improwizacji. Ciężka praca i łut szczęścia zaskutkowały pierwszymi kontraktami i znajomościami, w tym z muzykiem, z którym miał stworzyć historię – Paco de Lucia. Mężczyźni nie tylko się zaprzyjaźnili, ale stworzyli duet, który na zawsze zmienić miał muzykę flamenco. Nagrali 14 albumów z własnymi kompozycjami i były to pierwsze w historii płyty z takimi utworami. Wcześniej flamenco było muzyką cygańską, graną w tawernach i na ulicach. Camarón wyniósł je na estrady i sceny międzynarodowe. Stał się legendą za życia, wiódł intensywne życie pełne śpiewu i tańca, gdzie zawsze najważniejszą wartością była rodzina. Jednak jak w przypadku wielu gwiazd muzyki – życie na szczycie często kończy się upadkiem w dół. Nie dając sobie rady z presją i sławą José sięgał po używki. Wyskokowe życie muzyka razem z nieustającą pogonią za inspiracją, doprowadziły do choroby i przedwczesnej śmierci muzyka, który odszedł w wieku zaledwie 40 lat.
Zmierzanie się z legendą zawsze jest wyzwaniem, a film "Camarón: flamenco y revolución" temu podołał. Ciężko streścić jest życie kogoś, kto latami tworzył muzykę, której do dziś słuchają Hiszpanie i cały świat. Życie muzyka, który wyprzedził swoją epokę i nie zawsze był rozumiany przez swoich rówieśników. Dokument ukazuje niezwykłość postaci Camarona, jego ogromnej miłości do rodziny i muzyki. Swoim talentem mógłby obdarzać nas do dzisiaj, gdyby nie używki, które zniszczyły życie zbyt wielu artystów. Ogromna wrażliwość to cena, jaką geniusze płacą za swoje zdolności. Bez niej nie tworzyliby tak wspaniałej muzyki, ale to również przez nią popadają w uzależnienia i depresję.
Warto obejrzeć "Camarón: flamenco y revolución" i oddać hołd niezwykłemu muzykowi. Reżyser filmu Alexis Morante zdołał pokazać Camarona w sposób prawdziwy i przejmujący, tworząc jeden z najlepszych dokumentów biograficznych ostatnich lat.
José urodził się w roku 1950 w biednej dzielnicy Kadyksu. Był pochodzenia romskiego, a jego liczna rodzina ledwo wiązała koniec z końcem. Tamte czasy dalekie były od równości społecznej i tolerancji. Cyganie zamieszkiwali wyspę San Fernando, gdzie wszystkie dzieci bawiły się razem na ulicach, tańczyły i śpiewały tak, jak nauczyli ich rodzice. Po śmierci ojca Camarón zaczął śpiewać w tawernach w Kadyksie i już w bardzo młodym wieku został zauważony przez muzyków, którzy zapraszali go do współpracy. Sam José zawsze podkreślał, że śpiewu nauczyła go matka. Poza wspaniałym głosem cechowała go niezwykła wrażliwość i zdolność improwizacji. Ciężka praca i łut szczęścia zaskutkowały pierwszymi kontraktami i znajomościami, w tym z muzykiem, z którym miał stworzyć historię – Paco de Lucia. Mężczyźni nie tylko się zaprzyjaźnili, ale stworzyli duet, który na zawsze zmienić miał muzykę flamenco. Nagrali 14 albumów z własnymi kompozycjami i były to pierwsze w historii płyty z takimi utworami. Wcześniej flamenco było muzyką cygańską, graną w tawernach i na ulicach. Camarón wyniósł je na estrady i sceny międzynarodowe. Stał się legendą za życia, wiódł intensywne życie pełne śpiewu i tańca, gdzie zawsze najważniejszą wartością była rodzina. Jednak jak w przypadku wielu gwiazd muzyki – życie na szczycie często kończy się upadkiem w dół. Nie dając sobie rady z presją i sławą José sięgał po używki. Wyskokowe życie muzyka razem z nieustającą pogonią za inspiracją, doprowadziły do choroby i przedwczesnej śmierci muzyka, który odszedł w wieku zaledwie 40 lat.
Zmierzanie się z legendą zawsze jest wyzwaniem, a film "Camarón: flamenco y revolución" temu podołał. Ciężko streścić jest życie kogoś, kto latami tworzył muzykę, której do dziś słuchają Hiszpanie i cały świat. Życie muzyka, który wyprzedził swoją epokę i nie zawsze był rozumiany przez swoich rówieśników. Dokument ukazuje niezwykłość postaci Camarona, jego ogromnej miłości do rodziny i muzyki. Swoim talentem mógłby obdarzać nas do dzisiaj, gdyby nie używki, które zniszczyły życie zbyt wielu artystów. Ogromna wrażliwość to cena, jaką geniusze płacą za swoje zdolności. Bez niej nie tworzyliby tak wspaniałej muzyki, ale to również przez nią popadają w uzależnienia i depresję.
Warto obejrzeć "Camarón: flamenco y revolución" i oddać hołd niezwykłemu muzykowi. Reżyser filmu Alexis Morante zdołał pokazać Camarona w sposób prawdziwy i przejmujący, tworząc jeden z najlepszych dokumentów biograficznych ostatnich lat.
Moja ocena:
9
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
