Wszyscy znamy tego rodzaju filmy (zazwyczaj komedie lub "młodzieżowe"): chłopak zabiera dziewczynę do kina na randkę. Na sali, zamiast z uwagą wpatrywać się w ekran, zajmują się sobą. Gdyby kamera zatrzymała się na chwilę na samym filmie, to z powodzeniem mógłby nim się okazać właśnie "Countdown". Obraz Justina Deca raczej nie nadaje się do oglądania w skupieniu, to w najlepszym wypadku pretekst do spędzenia czasu w miłym towarzystwie.
Fabuła inspirowana jest horrorami o złowrogich demonach czyhających na młodych i ładnych bohaterów oraz tymi o klątwie nieuchronnej śmierci. Dec wyciągnął z nich ekstrakt, następnie maksymalnie go rozcieńczył, dolewając całą masę sztucznych dodatków w postaci jump-scare'ów. I tak, dostajemy historię młodej pielęgniarki, która pod wpływem jednego ze szpitalnych pacjentów ściąga aplikację informującą o dacie i godzinie śmierci - a jej licznik wskazuje mniej niż dwa dni. Kiedy feralny pacjent umiera dokładnie w momencie przewidzianym przez apkę, bohaterka zaczyna podejrzewać, że jej godziny są - całkiem dosłownie - policzone. Rozpoczyna więc nierówną walkę z ciemnymi mocami, w której stawką jest nie tylko jej życie.
Fani gatunku z łatwością odnajdą tu podobieństwa do "Ringu" czy "Oszukać przeznaczenie". Są to jednak bardzo odległe echa. "Countdown" nikogo tak naprawdę nie przerazi, na próżno też szukać tu makabrycznych scen mordu. Choć w większości bazuje na jump-scare'ach i stara się opowiadać historię pielęgniarki na poważnie (twórcy wprowadzają nawet aktualny wątek molestowania seksualnego w miejscu pracy), to jest to w gruncie rzeczy film lekki, na pograniczu komedii (to ostatnie wzmacnia obecność księdza będącego demonologicznym geekiem).
Całość wygląda tak, jakby Dec, przy minimalnym wysiłku i jeszcze mniejszych ambicjach, nakręcił właśnie randkowy evergreen. Stąd też "Countdown" z pewnością nie można odmówić przyjemnego (choć nielicującego z nominalnym gatunkiem) klimatu, który wspierany jest przez sympatyczną obsadę. Elizabeth Lail i Jordan Calloway wyglądają tak uroczo, jakby grali w netfliksowej świątecznej komedii romantycznej, a nie horrorze o walce z demoniczną siłą. Fabuła płynie sobie spokojnie niczym leśny ruczaj. Stanowi więc idealne tło dla innych poczynań widzów, nie wymagając od nich szczególnie wielkiego zaangażowania. Po wyjściu z kina pozostawia zaś po sobie dobre wrażenie, choć tylko do czasu, aż człowiek zacznie zagłębiać się w szczegóły fabuły, odkrywać absurdy i nielogiczności. Plus jest takim, że jeśli jednak randka zakończy się pomyślnie, raczej mało kto będzie sobie w ogóle zaprzątał głowę filmowym odliczaniem.
Fabuła inspirowana jest horrorami o złowrogich demonach czyhających na młodych i ładnych bohaterów oraz tymi o klątwie nieuchronnej śmierci. Dec wyciągnął z nich ekstrakt, następnie maksymalnie go rozcieńczył, dolewając całą masę sztucznych dodatków w postaci jump-scare'ów. I tak, dostajemy historię młodej pielęgniarki, która pod wpływem jednego ze szpitalnych pacjentów ściąga aplikację informującą o dacie i godzinie śmierci - a jej licznik wskazuje mniej niż dwa dni. Kiedy feralny pacjent umiera dokładnie w momencie przewidzianym przez apkę, bohaterka zaczyna podejrzewać, że jej godziny są - całkiem dosłownie - policzone. Rozpoczyna więc nierówną walkę z ciemnymi mocami, w której stawką jest nie tylko jej życie.
Fani gatunku z łatwością odnajdą tu podobieństwa do "Ringu" czy "Oszukać przeznaczenie". Są to jednak bardzo odległe echa. "Countdown" nikogo tak naprawdę nie przerazi, na próżno też szukać tu makabrycznych scen mordu. Choć w większości bazuje na jump-scare'ach i stara się opowiadać historię pielęgniarki na poważnie (twórcy wprowadzają nawet aktualny wątek molestowania seksualnego w miejscu pracy), to jest to w gruncie rzeczy film lekki, na pograniczu komedii (to ostatnie wzmacnia obecność księdza będącego demonologicznym geekiem).
Całość wygląda tak, jakby Dec, przy minimalnym wysiłku i jeszcze mniejszych ambicjach, nakręcił właśnie randkowy evergreen. Stąd też "Countdown" z pewnością nie można odmówić przyjemnego (choć nielicującego z nominalnym gatunkiem) klimatu, który wspierany jest przez sympatyczną obsadę. Elizabeth Lail i Jordan Calloway wyglądają tak uroczo, jakby grali w netfliksowej świątecznej komedii romantycznej, a nie horrorze o walce z demoniczną siłą. Fabuła płynie sobie spokojnie niczym leśny ruczaj. Stanowi więc idealne tło dla innych poczynań widzów, nie wymagając od nich szczególnie wielkiego zaangażowania. Po wyjściu z kina pozostawia zaś po sobie dobre wrażenie, choć tylko do czasu, aż człowiek zacznie zagłębiać się w szczegóły fabuły, odkrywać absurdy i nielogiczności. Plus jest takim, że jeśli jednak randka zakończy się pomyślnie, raczej mało kto będzie sobie w ogóle zaprzątał głowę filmowym odliczaniem.
Moja ocena:
4
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
