Recenzja filmu

Dirty Dancing (1987)

Właśnie dziś, w czasie półgodzinnych prób zabrania się do recenzji, uświadomiłam sobie, że istnieją na tym świecie rzeczy, których piękno trudno wyrazić za pomocą języka. "Dirty Dancing" do nich należy. Aby nie skalać go nieodpowiednim słownictwem, należycie wyrazić swoje emocje, potrzeba niezwykle wysublimowanego języka, idącego w parze z tęgim umysłem. I przyznam wam, że zrezygnowana wizją wysiłku, jaki musiałabym ponieść, usiłując coś sensownego tutaj sklecić, miałam już zaniechać recenzowania. Jednak chęć wpisania się na listę współtwórców tego kultowego filmu przezwyciężyła nawet zniechęcenie, które powstawało, gdy wyobrażałam sobie, jak siedzę do późnej nocy, usiłując poskładać jakoś te swoje wypociny w jedną kupę. "Wirujący seks" zobaczyłam po raz pierwszy jeszcze jako mały berbeć, także na początku "nie załapałam za bardzo", o co w tym wszystkim chodzi, jednak kolejne razy (i kolejne lata), które mijały mi na oglądaniu tego filmu, powoli uświadamiały Spinozę w tej całej uwikłanej, jak dla małego dziecka problematyce. A było ich... no całkiem sporo, biorąc pod uwagę chociażby to, że niektóre dialogi aktorów znam już na wyrywki. Nie bez znaczenia jest też fakt, że "Dirty Dancing" to film, dzięki któremu, po wielu miesiącach bezowocnych starań moich rodziców, w niemalże turbo dynamicznym tempie nauczyłam się obsługi wideo. Film rozpoczyna całkiem przyjemna dla oka scenka, z miłą muzyczką lecącą w tle. Na niej to widzimy główną bohaterkę, 18-letnią Frances, która wraz z rodzicami i siostrą wybiera się w wakacyjną podróż do ekskluzywnego ośrodka wypoczynkowego. "Babe", nastawiona na spędzanie czasu ze snobistycznymi, stetryczałymi zakalcami, nie podejrzewa nawet, jaką niespodziankę ma już niedługo zgotować jej los. Otóż zaraz po ulokowaniu się na nowym miejscu, poznaje ona przypadkowo miejscowego instruktora tańca - Johnny'ego Castle. W kilka dni od tego wydarzenia staje się ona świadkiem nieszczęścia, które spotyka partnerkę tancerza. Penny, staje bowiem przed obliczem niedyspozycji i w związku z tym, zachodzi potrzeba znalezienia dla Johnny'ego nowej towarzyszki do tańca. Babe postanawia "wziąć sprawy w swoje ręce" i zastąpić artystkę na zbliżającym się występie. Jednak wkrótce, młodzi stają się sobie czymś więcej, niż tylko "kontrahentami". "Dirty Dancing" to opowieść, być może mało oryginalna, o dosyć tuzinkowej fabule, ale za to zrealizowana tak, że poruszy serce nawet najzagorzalszego krytykanta. Romantyczne scenerie w połączeniu z rozbrzmiewającą w tle muzyką, a także przy dodatkowym włączeniu w ten klimat doskonałej pary aktorskiej Grey - Swayze, wyzwalają w widzu mnóstwo emocji. Emocji, które w obawie przed ujawnieniem się tej delikatniejszej natury człowieczej, do jakiej mało kto się w obecnych czasach ma odwagę przyznać, są głęboko skrywane przez ludzi. Niestety jest to także (chyba jedyną) wadą filmu, bo ci "bardziej zamknięci" na swoje, w sumie całkiem ludzkie, odczucia, mogą nie wytrzymać siły, z jaką one eksplodują, w momencie "aktywacji" filmu. Tak więc "Dirty Dancing" jest filmem, który odcisnął na moim życiu duże piętno i który na stałe zapisał się w mej pamięci, jako jeden z najlepszych. Myślę, że dzieło spełniło, jeśli nie przewyższyło, oczekiwania producentów, którzy mogą teraz święcić triumfy, i czuć się dumnymi z tego wspaniałego dziecka, wyhodowanego dzięki własnym wysiłkom.