Recenzja filmu

Droga mistrza (2016)

"The Bleeder" tylko z pozoru przypomina sztampowy dramat biograficzny. Choć film Philippe'a Falardeau powiela pewne schematy opowieści o ciężkim życiu sportowca, często ratuje się pomysłowymi unikami. W swej najciekawszej warstwie pozostaje autotematyczną historią o zwodniczym uroku hollywoodzkiego spektaklu.  

Bohater filmu sprawia wrażenie kogoś w rodzaju Llewyna Davisa świata boksu. Tak jak muzyk ze słynnego filmu braci Coen, Charles Wepner ociera się o wielkość, ale ostatecznie ponosi życiową klęskę. Najbliżej triumfu okazuje się, gdy stawia twarde warunki legendarnemu Muhamadowi Alemu. Przypominający na ekranie ich zaciętą walkę Falardeau udowadnia, że doskonale wie, na czym polega melancholia sportu. Reżyser umie także wykorzystać jego narracyjną atrakcyjność. Pojedynek Wepner - Ali to właściwie film w filmie, który rządzi się własną dramaturgią, obfituje w zwroty akcji i trzymający w napięciu suspens.  

Podobieństwa pomiędzy boksem a sztuką są  eksponowane na ekranie nie bez powodu. Honorowa porażka Wepnera stała się przecież jedną z głównych inspiracji towarzyszących niejakiemu Sylvestrowi Stallone’owi przy pisaniu scenariusza "Rocky’ego". "The Bleeder" nie skupia się jednak na procesie przeistaczania się rzeczywistości w fikcję, lecz przedstawia - znacznie mniej typową - sytuację odwrotną. Falardeau pokazuje, że nieznany szerzej Wepner dopiero po  premierze kultowego filmu Johna G. Avildsena zyskuje status celebryty.  Kanadyjski reżyser potrafi umiejętnie zareklamować uroki znienacka zdobytej rozpoznawalności. Napędzane seksem, narkotykami i dobrą muzyką lata siedemdziesiąte prezentują się na ekranie uwodzicielsko, a ceną za wszystkie te przyjemności okazuje się dla Wepnera rezygnacja z kolejnych elementów własnej tożsamości. Bokser rozchodzi się z żoną, zrywa kontakt z córką, a na koniec traci nawet  nazwisko, gdyż w knajpach nie przedstawia się inaczej niż jako "Ten prawdziwy Rocky Balboa". Próba dorównania ekranowemu ideałowi kończy się, oczywiście, kompromitacją Wepnera. Falardeau - wbrew wymogom konwencji - nie chce jednak pastwić się nad powalonym na deski bohaterem i oszczędza przywołania na ekranie najbardziej wstydliwych szczegółów z jego życiorysu. Reżyser w całości pomija na przykład wątek - zakończonego odsiadką - zamieszenia mężczyzny w handel podrabianymi autografami gwiazd boksu. Twórcy filmu w zupełności wystarczy  gorzko ironiczny opis podejmowanych przez Wepnera prób zdyskontowania popularności w Hollywood i uzyskania wpływu na kształt kolejnych części kultowej serii. Traktowany przez producentów z pobłażaniem mężczyzna coraz bardziej pogrąża się w alkoholizmie i narkomanii. Koniec końców bardziej niż ambitnego Balboę zaczyna przypomnieć zniszczonego życiem boksera granego przez Anthony’ego Quinna w - przywoływanym na ekranie - "Pożegnaniu z ringiem".  

Podobny los nie grozi chyba samemu reżyserowi. "The Bleeder" - dopiero drugi film zrealizowany przez doświadczonego reżysera w USA - ma wszelkie predyspozycje ku temu, by stać się kasowym przebojem. Niewykluczone także, że będzie liczył się także w walce o Oscary. Nominacja na pewno jest w zasięgu Lieva Schreibera, dla którego rola Wepnera stanowi jedno z najbardziej imponujących osiągnięć w dotychczasowej karierze. Sam  Falardeau wydaje się natomiast na najlepszej drodze do zrobienia kariery na miarę swojego sławniejszego rodaka - Denisa Villeneuve’a. Nie ma wątpliwości, że obaj twórcy rodem z Quebecu mają jeszcze w Fabryce Snów wiele do wygrania.