Recenzja filmu

Epoka lodowcowa 2: Odwilż (2006)

Pełna obaw poszłam wczoraj do kina obejrzeć "Epokę lodowcową 2: Odwilż". Przyzwyczaiłam się już do tego, że drugie części polskich i zagranicznych produkcji rzadko dorównują pierwowzorom. Sequele powstające z chęci zysku, zwykle pozostawiają niesmak i powodują, że chcę zapomnieć, że w ogóle staniały. Druga część przygód Sida, Mańka i Diego bardzo miło mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się, aż tak udanego wieczoru w kinie. Wiewiór Scrat, którego polubili widzowie "Epoki lodowcowej", znowu narozrabiał. Próbując wydostać z lodu kolejnego żołędzia rozpoczął proces powolnego zalewania doliny, w której wiedli sielski żywot: lemur, mamut i tygrys szablozębny wraz z innymi zwierzętami. Globalne ocieplenie sprawiło, że dolina wyglądem zaczęła przypominać aqua park, a zabawom nie było końca. Sielska atmosfera nie mogła jednak trwać wiecznie, przed zwierzętami powoli jawi się widmo zalania doliny - lody pękają, śniegi topnieją, stan wód podnosi się w bardzo szybkim tempie. Za namowami sępa zwierzęta udają się w drogę na koniec wąwozu, gdzie podobno ma się znajdować łódź, która pozwoli im ocalić życie. Zgrane trio, które znamy z pierwszej części filmu wyrusza w podróż i na swojej drodze spotyka psotne oposy Zdzisia i Edka oraz ich siostrę - Elę. Spotkanie to powoduje salwy śmiechu na widowni tym bardziej, że bohaterowie nie przypadają sobie do gustu od pierwszego wejrzenia. Ela zostaje uznana za dziwaczkę, ale trudno się dziwić Sidowi, Mańkowi i Diego skoro jest mamucicą, której wydaje się, że jest oposem. Wspólna podróż sześciorga przynosi wiele zwrotów akcji, ale o szczegółach każdy powinien przekonać się sam, oglądając film. "Epoka lodowcowa 2: Odwilż" podobnie jak pierwsza część została przedstawiona jako opowieść drogi. Bohaterowie trochę zmienili się: jedni wydorośleli i myślą o założeniu rodziny, inni przełamują swoje lęki i pokazują się z zupełnie innej strony. W animowanej komedii twórcom udało się przemycić tematykę samoświadomości, groźby ekologicznej zagłady, czy istotę prawdziwej przyjaźni. Tylko wiewiór pozostał sobą, obojętny na prawdy ponadczasowe, jak zwykle biega za żołędziem nie bacząc na problemy, które nieświadomie stwarza innym. Twórcom filmu nie zabrakło pomysłów na gagi. Scrat próbuje na dziesiątki sposobów dobrać się do wymarzonego żołędzia. Pojawia się, lubiany przeze mnie komizm słowny - twórcy polskiego dubbingu nie oszczędzili nawet sławnego becikowego... Cezary Pazura wspaniale sepleni jako Sid, a Zdzisiek i Edek bawią widza rozmowami. Gorąco polecam drugą część "Epoki lodowcowej", możecie zabrać do kina dzieci, będą się śmiały, chociaż niekoniecznie w tych samych momentach, co dorośli. "Epoka lodowcowa 2: Odwilż" gwarantuje 86 minut spędzonych na dobrej animacji.