Recenzja filmu

Godziny strachu (2007)

Zanim zdecyduję się obejrzeć jakiś film, staram się dowiedzieć o nim jak najwięcej, by już na samym starcie lub w połowie się nie zawieść. Do obejrzenia "Butterfly on a Wheel" zachęciły mnie pozytywne komentarze użytkowników Filmwebu, opis i ocena filmu. Gdy spojrzałem na listę aktorów, uznałem, iż to może być coś ciekawego. Na ekranie widzimy historię stereotypowej rodziny. Mąż i ojciec z dobrą posadą. Dobra żona i matka. Ich wspólny skarb - córka. Neil prawdopodobnie ma otrzymać awans w pracy, co wiąże się z wyjazdem na weekend wraz ze swoim szefem. Abby wraz z przyjaciółką udają się na wieczór tylko dla pań - nie ma męża, to trzeba się zabawić. Sophie, ich córka, pozostaje pod opieką niani. Wszystko się dobrze układa do czasu, gdy w drodze samochodem na tylnym siedzeniu pojawia się nieznajomy - Ryan, który terroryzuje Neila i Abby. Informuje ich, że Sophie jest pod opieką jego koleżanki i jeśli nie spełnią jego żądań, stanie jej się krzywda. Od tej pory wykonują jego polecenia dla swojego dobra, ale szczególnie własnej córki. Na tym się zatrzymajmy. W rolę Neila wcielił się Gerard Butler, który mi zapadł w pamięci jako mężny i odważny król Leonidas. Niestety, jeśli ktoś się spodziewa tu podobnej roli, to jest w błędzie. Butler jako Neil nie posiada wcześniej opisanych cech. Można go uznać za dobrego pracownika firmy reklamowej, lecz w nowej sytuacji, która dotyka go i jego rodzinę - sprawia mu duże trudności. Ogólnie podobała mi się gra aktorska Butlera. Dla mnie stworzył w miarę realny obraz człowieka, który stara się uratować córkę. Czas na jego filmową małżonkę, czyli Abby graną przez Marię Bello. Co wiemy o Abby? Dobra matka i kochająca żona. Lubi fotografować. Ciekawa postać, o czym przekonujemy się oglądając film. Pozostał nasz porywacz Ryan - Pierce Brosnan. Ciekawa i tajemnicza postać Ryana. Oglądając go, jego styl zachowania i postępowania, interesowało mnie, dlaczego wybrał akurat Neila i Abby. Czy miał ku temu jakieś powody, czy też można uznać to na czysty spontan psychicznego porywacza? Pierce powraca. Świetnie wcielił się w rolę Ryana. Jak pisałem, jest w nim coś tajemniczego, a w połączeniu z przeważnie ciemnym planem filmu, otrzymujemy ciekawą całość. Wracając do fabuły. Nie będę opisywał akcji całego filmu, tylko kilka szczegółów, które zwróciły moją uwagę. Już na początku Neil stara się opłacić Ryana, by zostawił jego rodzinę w spokoju. Gdy udają się samochodem po pieniądze, Abby jest bardzo spokojna w niektórych momentach pobytu w banku, co już dla mnie było dziwne, ponieważ matka powinna się obawiać o swoje dziecko, a 100 tys. $ na okup za jej córkę chyba by podziałały na jej nerwy. A ona - prawie pełen luz. To mnie, jak już pisałem, zdziwiło, ale oglądałem film dalej w skupieniu. Po stracie pieniędzy - Ryan nic sobie z nich nie robi, otrzymawszy teczkę, podpala plik banknotów i resztę, po czym wyrzuca ją do rzeki; nasza trójka udaję się pod komendą Ryana do restauracji, gdzie Neil wraz z żoną mają zdobyć pieniądze na opłacenie posiłku porywacza. Udaje im się zdobyć pieniądze i wrócić na czas. W czasie gdy Neil opłaca rachunek, Abby podejrzanie rozmawia z Ryanem, co dla mnie jest kolejnym bodźcem do tego, by zacząć o coś ją podejrzewać. Ale ten bodziec mija, gdy w dalszej części filmu widzimy, jak Ryan postępuje z Abby. Do czego zmierzam. Ryan decyduje uwolnić małżeństwo, jeśli Neil powie całą prawdę swojemu szefowi, do którego zabiera go Ryan. To jednak nie koniec... Jak kończyłem oglądać film miałem odczucie, że sam bym nie chciał czegoś takie przeżyć - jako facet. Jako kobieta - także. "Kto łamie motyla na kole?". Można przetłumaczyć to jako igranie na czyichś uczuciach, gdzie koło jest narzędziem tortur, a motyl symbolem uczucia. Polecam film. Godny uwagi dla tych, którzy mieliby kiedyś ochotę pobawić się na boku bez wiedzy swojej drugiej połówki.