Recenzja wyd. DVD filmu

Julia (2004)

"Julia" to opowieść, której akcja została umiejscowiona w Londynie lat 30-tych. Obraz opowiada o miłości, porzuceniu, zemście i nieuchronnie zbliżającej się starości. W najnowszej produkcji Istvana Szabo poznajemy aktorkę teatralną, Julię Lambert (w tej roli Annette Bening), która zakochuje się w o połowę od niej młodszym mężczyźnie. Chłopak twierdzi, że jest zagorzałym fanem aktorki i prześladuje ją po występach. W końcu kobieta ulega jego urokowi i po długim czasie spędzonym na zadręczaniu się i depresji, kobieta znów zaczyna brać z życia to co najlepsze. Niestety chłopak niebawem zaczyna się interesować dziewczyną od Julii znacznie młodszą, co nie za bardzo spodoba się jego wcześniejszej wybrance, która była przez niego po prostu wykorzystywana. Julia to kobieta bardzo wymagająca i bezkompromisowa, zarazem przebiegła i inteligentna, ale jest ona przede wszystkim wielką gwiazdą teatru londyńskiego. Każda jej nowa sztuka śledzona jest z dużą uwagą. Sama Julia powszechnie uznawana jest za najlepszą aktorkę w Anglii. Niestety ku niezadowoleniu jej męża, każdy występ Julii okazuje się coraz słabszy. Sytuacja ta spowodowana jest coraz gorszym stanem emocjonalnym kobiety, która nie czerpie już żadnej radości z życia. Jest pogrążona w depresji. Zupełną zmianę tej sytuacji, powoduje wyżej wspomniany młodzieniec - Tom, z którym Julia rozpoczyna namiętny, szalony romans. Jednak szczęście lekko podstarzałej kobiety nie trwa długo. Główną rolę kobiecą w filmie zagrała Annette Bening i zrobiła to w sposób rewelacyjny. Doskonale potrafiła pokazać emocje głównej bohaterki, która stara się być kimś kim nie jest. Pozuje na postać zimną, dostojną, znudzoną, ale kiedy rozpoczyna romans z młodzieńcem, pokazuje swoje prawdziwe emocje - staje się wesoła, urocza. Bening brawurowo odgrywa swoją postać, którą zdawałoby się, kieruje jej własny ojciec, który... nie żyje od 15 lat. Ojciec stworzył Julię-aktorkę i on nawet zza grobu nią dyryguje. On narzuca jej sztuczne pozy, zachowania. Każe jej grać na scenie i na jawie. I zdecydowanie lepiej na tym graniu wychodzi, bo kiedy zaczyna być sobą, okazuje się być zagubioną, prostą dziewczynką, a raczej kobietą w sile wieku, zachowującą się jak dziewczynka. Dzięki tym zabiegom Bening miała duże pole do popisu i zdecydowanie zaslużyła na nominację do Oscara. W filmie można także zobaczyć Jeremy'ego Ironsa, w roli męża Julii i Michaela Gambona, w roli jej ojca. Trwający zaledwie 99 minut film Istvana Szabo oferuje wiele akcji, humoru, emocji. "Julia" okazuje się być zaskakująco dobrą komedią. Zrealizowaną z zacięciem i ironią, która towarzyszy nam niemal przez cały film. Obraz oferuję dużo humoru, ale takiego delikatnego, inteligentnego. Na uwagę zasługuje także wspaniałe zakończenie, w którym główna bohaterka nie staje się ofiarą, ale dokopuje swojej rywalce, robiąc to z niezwykłą satysfakcją. Kolejnymi aspektami dla, których warto obejrzeć ów film są kostiumy i scenografia, dzięki którym widz, niemal od razu wyczuwa atmosferę tamtych lat. Obraz "Julia" okazał się być dla mnie dużym zaskoczeniem i zarazem jednym z najlepszych filmów 2004 roku. Myślę, że można wymieniać tę produkcje w jednym szeregu wraz z tak osławionymi tytułami jak: "Bezdroża" czy "Ray". Może nie jest to film tak głęboki, wzruszający, ale zapewnia rozrywkę na naprawdę wysokim poziomie. Wszystko to jeszcze uzupełnia doskonała w każdym szczególe, kreacja Annette Bening. Film cieszy oko pod względem wizualnym (scenografia, kostiumy, zdjęcia), ale nie tylko to składa się na wrażenie jakie wywiera. Liczy się tutaj także przewrotny, a zarazem subtelny humor i solidny scenariusz. Produkcja bardzo mało znana, a naprawdę warto obejrzeć.