Druga wojna światowa wyryła piętno w umysłach mieszkańców całej Europy. Sześć lat wojny jak i kilka lat ją poprzedzających było dla Europejczyków testem, po części ich własnej moralności, a po części ich odporności na agresywne ideologię, które wywyższały jedną nację ponad wszystkie. Wielu ludzi, którzy wcześniej byli przyjaźni i pokojowo nastawieni do obcych nacji, pod wpływem silnej osobowości cechującej dyktatorów jak np. Adolf Hitler zmieniali swoje przekonania i pogrążali się w odmętach okrutnych ideologii. Przykładem takiego człowieka jest bohater "Palacz zwłok" – postać mimo wszystko trudna i niejednoznaczna w ocenie.
Główny bohater to normalny mężczyzna w średnim wieku. Stateczny mąż będący od 17 lat w szczęśliwym małżeństwie, ojciec dwójki nastoletnich dzieci, które stara się wychować na jak najlepszych ludzi. Jednym negatywnym aspektem jego osobowości może być nieco upiorna fascynacja śmiercią, a w szczególności kremacją zwłok. Główny bohater upatruje w spaleniu zwłok proces uwalniający nieśmiertelną duszę w tzw. ''eter'', co tym sami czyni go zbawcą dusz. Idea bycia kimś kto pozwala nieśmiertelnym duszą ulotnić się od słabego, śmiertelnego ciała w połączeniu z wpływem z książek o Tybecie buduje w głównym bohaterze jego wizerunek zbawiciela, który oddziela to co słabe i ludzkie od tego co nieśmiertelne i boskie.
Z biegiem filmu wyłania się jednak inny obraz, obraz człowieka podatnego na seksualne pokusy, zaspokajającego swoje potrzeby w domach publicznym oraz człowieka słabego, podatnego na opinię i przekonania osób o silniejszej osobowości, roztaczających aurę sukcesu. Z każdą kolejną minutą główny bohater ujawnia swoje prawdziwe oblicze – ze statycznego ojca i męża o liberalnych poglądach i nastawionego patriotycznie do swojego czeskiego pochodzenia, w mężczyznę wyznającego wyższość rasy aryjskiej, z którą zaczyna się utożsamiać. Który zabija własną żonę, gdyż jest ona nieczystego pochodzenia, zabija syna, gdyż jest zbyt zniewieściały i jest za bardzo pod wpływem żydowskich znajomych, oraz próbuje zabić córkę, gdyż odziedziczyła żydowskie geny po matce oraz spotyka się z żydowskim chłopakiem. "Palacz zwłok" pokazuje proces, który zapanował umysłami milionów ludzi żyjących w przeddzień II Wojny Światowej, a mianowicie poddawanie się skrajnemu konformizmowi, gloryfikacji wyższości jednej rasy nad resztą, i zobojętnieniu na przemoc wobec innych ludzi.
Warto zwrócić uwagę na postawę rodziny głównego bohatera. Są oni całkowicie podporządkowani Karelowi, nawet w momencie zagrożenia zachowują oni bierną postawę wobec jego działań. Przywodzić to może na myśl politykę appeasementu stosowaną przez Wielką Brytanię i Francję wobec nazistowskich Niemiec, a której to "ofiarą" została między innymi przedwojenna Czechosłowacja. Podobnie jak wyżej wymienione państwa, rodzina Kopfrkinglów biernie przygląda się poczynaniom Karela co w obu przypadkach doprowadziło do tragedii.
"Palacz zwłok" to arcydzieło w każdym calu, świetnie nakręcone, z niepowtarzalnym klimatem, który choć nie epatuje przemocą i brutalnością sprawia, że z każdą kolejną minutą w widzu wzrasta niepokój. Genialna kreacja aktorska Rudolfa Hrušínský'ego dodatkowo potęguje mroczny klimat filmu, sprawiając, że mimo upływu niemalże 50 lat od premiery "Palacz zwłok" nadal fascynuje i hipnotyzuje swoją formą, ale też bogatą treścią, przestrzegając kolejne pokolenia przed potęgą wpływu silnych osobowości nad społeczeństwem.
Główny bohater to normalny mężczyzna w średnim wieku. Stateczny mąż będący od 17 lat w szczęśliwym małżeństwie, ojciec dwójki nastoletnich dzieci, które stara się wychować na jak najlepszych ludzi. Jednym negatywnym aspektem jego osobowości może być nieco upiorna fascynacja śmiercią, a w szczególności kremacją zwłok. Główny bohater upatruje w spaleniu zwłok proces uwalniający nieśmiertelną duszę w tzw. ''eter'', co tym sami czyni go zbawcą dusz. Idea bycia kimś kto pozwala nieśmiertelnym duszą ulotnić się od słabego, śmiertelnego ciała w połączeniu z wpływem z książek o Tybecie buduje w głównym bohaterze jego wizerunek zbawiciela, który oddziela to co słabe i ludzkie od tego co nieśmiertelne i boskie.
Z biegiem filmu wyłania się jednak inny obraz, obraz człowieka podatnego na seksualne pokusy, zaspokajającego swoje potrzeby w domach publicznym oraz człowieka słabego, podatnego na opinię i przekonania osób o silniejszej osobowości, roztaczających aurę sukcesu. Z każdą kolejną minutą główny bohater ujawnia swoje prawdziwe oblicze – ze statycznego ojca i męża o liberalnych poglądach i nastawionego patriotycznie do swojego czeskiego pochodzenia, w mężczyznę wyznającego wyższość rasy aryjskiej, z którą zaczyna się utożsamiać. Który zabija własną żonę, gdyż jest ona nieczystego pochodzenia, zabija syna, gdyż jest zbyt zniewieściały i jest za bardzo pod wpływem żydowskich znajomych, oraz próbuje zabić córkę, gdyż odziedziczyła żydowskie geny po matce oraz spotyka się z żydowskim chłopakiem. "Palacz zwłok" pokazuje proces, który zapanował umysłami milionów ludzi żyjących w przeddzień II Wojny Światowej, a mianowicie poddawanie się skrajnemu konformizmowi, gloryfikacji wyższości jednej rasy nad resztą, i zobojętnieniu na przemoc wobec innych ludzi.
Warto zwrócić uwagę na postawę rodziny głównego bohatera. Są oni całkowicie podporządkowani Karelowi, nawet w momencie zagrożenia zachowują oni bierną postawę wobec jego działań. Przywodzić to może na myśl politykę appeasementu stosowaną przez Wielką Brytanię i Francję wobec nazistowskich Niemiec, a której to "ofiarą" została między innymi przedwojenna Czechosłowacja. Podobnie jak wyżej wymienione państwa, rodzina Kopfrkinglów biernie przygląda się poczynaniom Karela co w obu przypadkach doprowadziło do tragedii.
"Palacz zwłok" to arcydzieło w każdym calu, świetnie nakręcone, z niepowtarzalnym klimatem, który choć nie epatuje przemocą i brutalnością sprawia, że z każdą kolejną minutą w widzu wzrasta niepokój. Genialna kreacja aktorska Rudolfa Hrušínský'ego dodatkowo potęguje mroczny klimat filmu, sprawiając, że mimo upływu niemalże 50 lat od premiery "Palacz zwłok" nadal fascynuje i hipnotyzuje swoją formą, ale też bogatą treścią, przestrzegając kolejne pokolenia przed potęgą wpływu silnych osobowości nad społeczeństwem.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Palacz zwłok (1968)
Sanktuarium śmierci"Palacz zwłok" to film, który zaskakuje. Zaskakuje, gdy przypomnieć sobie czechosłowackie produkcje z... czytaj więcej
Recenzja Palacz zwłok (1968)
Tak rodzi się zło"Czeski film" przyjęło się mówić w naszej pięknej ojczyźnie o czymś, w czym nie wiadomo o co chodzi, nie... czytaj więcej
10
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
