Strona główna Recenzje Ratatuj Crème de la crème

Recenzja filmu
Ratatuj (2007)

Crème de la crème

Wytwórnia Pixar na prawdę ma się czym pochwalić. Spośród jej 17 filmów animowanych pełnometrażowych, aż 8 zdobyło Oscara ze swojej kategorii, co stanowi połowę z dotychczasowych zdobywców tej prestiżowej nagrody. Również pozostałe dzieła zyskały ogromną popularność wśród widzów, jak choćby "Auta", których część trzecia niedługo ma trafić na ekrany kin. Film "Ratatuj" z 2007 r. w reżyserii Brada Birda należy do tych szczęśliwych obrazów, które nagrodzono uwielbieniem widzów oraz najwyższą nagrodą.

Ramy urodził się z niezwykle czułym węchem i talentem do łączenia smaków, co sprawiło, że zaczął marzyć o karierze kucharza, kierując się mottem słynnego restauratora Auguste Gusteau, że każdy może gotować. Pech chce, że jest on szczurem, a te w kuchni raczej nie są mile widziane. Ciąg niezwykłych wydarzeń sprawia, że pewnego dnia trafia do Paryża i restauracji swego kulinarnego Guru. Tego samego wieczora pracę tu zaczyna Luigini, który niechcący wylewa sporą część zupy dla klientów. Widząc nieporadność i całkowity brak talentu chłopca, Remy bierze sprawy w swoje łapki. Wkrótce ci dwaj jednoczą siły - człowiek dla zachowania pracy i wywarcia wrażenia na pięknej kucharce Colette, szczur zaś, aby spełnić swoje wielkie marzenie o byciu szefem kuchni.

"Ratatuj" to mądra opowieść o marzeniach i ich spełnianiu. Remy wierzy, że każdy morze osiągnąć sukces, jeśli tylko się postara. Więc kiedy los podsuwa mu wielką szansę, chwyci się jej wszystkimi czterema łapkami i przywiąże ogonem. Po jakimś czasie się jednak przekona, że same marzenia i niezaprzeczalny talent do gotowania nie wystarczą, a zetknięcie się z rzeczywistością będzie bolesne. Szczurek będzie musiał znaleźć równowagę pomiędzy tym kim jest, a kim byś pragnie.

Zupełnie inny jest Luigini. W odróżnieniu do swojego małego przyjaciela, nie wie czego chce, nie ma jakichś sprecyzowanych marzeń poza utrzymaniem pracy i jest całkowicie pozbawiony talentu. I nagle niespodzianie ktoś taki staje się sławny z dnia na dzień. Rosnąca popularność go przytłacza, a nawarstwiające się kłamstwa sprawiają, że powoli traci grunt pod nogami, co chętnie wykorzysta jego były szef - Szponder. Minie sporo czasu zanim do chłopaka dotrze, że od sławy, dużo ważniejsza jest przyjaźń i szczerość, nawet jeśli twoim najlepszym przyjacielem jest szczurek.

Można śmiało uznać, że los nieźle zadrwił z tych dwóch. Remy pragnie sławy, chce pokazać światu co umie i udowodnić sobie i wszystkim wokoło, że rozmiar nie ma znaczenia, jeśli w grę wchodzi prawdziwy talent. Z kolei Luigini jest jak szczur - w chwilach załamania poddaje się, ucieka i chowa. Ale może to wynikać z faktu, jak obaj zostali wychowani. Pierwszy z nich ma liczną rodzinę, która nawet jeśli nie do końca go rozumie, w ostatecznym rozrachunku wesprze go. Drugi jest sierotą, prawdopodobnie wychowywanym jedynie przez matkę, zapewne też nigdy przez nią niewspieranym. Dzięki temu, że się spotkali, ci dwaj odmienili swoje życie i stworzyli niezapomniany duet i wiele się od siebie nawzajem nauczyli.

Film "Ratatuj" całkowicie zasłużył sobie na Nagrodę Akademii i miłość widzów na całym świecie. Brad Bird dał nam mądrą opowieść o tym, jak ważne jest wiara w siebie i własne marzenia, z których nigdy nie powinno się rezygnować i zawsze warto walczyć o ich spełnienie. I jedyne co mnie w nim nie pasuje to to, że ja nie mogłam spróbować żadnej z serwowanych tu potraw, a jedynie je oglądać.

Moja ocena:

9