Recenzja wyd. DVD filmu

W mgnieniu oka (1992)

Moje pierwsze spotkanie z filmem "W mgnieniu oka" miało miejsce jeszcze na starym, zasłużonym VHS. Pamiętam, że film zrobił na mnie wtedy duże wrażenie. Postanowiłem odświeżyć sobie tę zasłużoną pozycję i po jej kolejnym obejrzeniu zadać sobie pytanie: jak film wypada teraz, po tylu latach i czy potrafi wyjść obronną ręką w konfrontacji ze swoimi współczesnymi filmowymi odpowiednikami? Odpowiedź jest tylko jedna, nie tylko się broni, ale pod wieloma względami ich przewyższa. Ale od początku.

Nadmierna emisja gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń ogranicza dostęp promieni słonecznych do powierzchni Ziemi. Przez 40 dni nieustannie padający deszcz zalewa Londyn. Nasza planeta stała się ponurym, brudnym i ciemnym miejscem. W takiej oto scenerii policjant Harley Stone (Rutger Hauer) obsesyjnie ściga seryjnego mordercę, który kilka lat wcześniej zabił jego partnera. Jako że Stone do spokojnych nie należy, jego przełożony przydziela mu nowego partnera, jego antonim, absolwenta Oxfordu, detektywa Dicka Durkina. Mimo początkowej niechęci Stona do tej współpracy, szybko okazuje się, że w obliczu przyszłych wydarzeń dwóch policjantów będzie musiała połączyć swoje siły i wspólnie stawić czoło zabójcy.

Już od samego początku w oczy rzuca się ciężki i mroczny klimat filmu, w który wsiąkamy z każdą kolejną sceną. Klimat ten nie został uzyskany przy pomocy ogromnej ilości pieniędzy włożonym w efekty specjalne, ale po prostu dzięki świetnej i drobiazgowej scenografii. Większość scen toczy się w ciasnych, zanieczyszczonych i zalanych wodą uliczkach Londynu czy brudnych, zaniedbanych budynkach. Jakby tego było mało, towarzyszy nam oszczędne i minimalistyczne oświetlenie, które tylko potęguje mroczny klimat filmu. Ale sam klimat byłby niczym, gdyby nie charakterystyczny i pasujący do całej koncepcji filmu główny bohater. I tu na pierwszy plan wysuwa się Rutger Hauer, który wręcz idealnie wcielił się w postać twardziela o gołębim sercu, detektywa Harleya Stone'a. Stone to konkretny twardziel w długim czarnym płaszczu, którego głównym atrybutem równie często jak wielka spluwa jest kubek kawy z dużą ilością cukru i czekoladą. Hauer podchodzi z dystansem do swojego filmowego alter ego, mieszając powagę swojej postaci z humorem, czego wyrazem może być niejeden cięty i zabawny komentarz wypowiadany przez Harleya, szczególnie podczas rozmów z detektywem Dickiem Durkinem (w tej roli równie świetny Alastair Duncan). Również aktorzy na drugim planie spisują się nad wyraz dobrze. Przykładem możne być tutaj Alun Armstrong jako próbujący zapanować nad Stonem szef policji.

Reżyser świetnie łączy ciężki klimat i całą.powagę filmowej historii ze scenami o stricte humorystycznym akcencie. Przykładem może być chociażby świetna, zabawna rozmowa w samochodzie pomiędzy Harleyem a Dickiem o jego życiu prywatnym, moment w którym Dick poznaje prawdziwe imię swojego partnera, czy niesamowicie osobliwa  scena, gdy dwójka gliniarzy wybiera odpowiednią broń z policyjnej zbrojowni. Na drugim planie mamy równie idealnie nakręcone, zapadające w pamięć sceny akcji, odbywających się w charakterystycznych pomieszczeniach, takich jak kostnica czy miejskie kanały. Niejednokrotnie do niektórych scen wkrada się suspens, aby przytrzymać widza w napięciu przed kolejnym przyśpieszeniem lub zwrotem akcji.

Mimo iż  "W mgnieniu oka"  nie jest nową produkcją, zawiera wszystkie elementy, jakie powinien mieć dzisiejszy horror Sci-Fi. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że to współczesnym produkcjom z tego gatunku brakuje wiele do ich starszego odpowiednika, mimo ich nieporównywalnie większego budżetu. Moim zdaniem jest to pozycja wręcz obowiązkowa dla każdego fana tego gatunku.