"Dwa głupie psy" to amerykański serial animowany wyświetlany w pierwotnie od 1993 do 1995 roku. Jego twórca Donovan Cook wpadł na pomysł, obserwując dwa wałęsające się w okolicy jego domu czworonogi. Film opowiada o losach dwóch bezdomnych, bezimiennych psów. Ich cechą szczególną, jak zresztą wskazuje nazwa serii, jest niewysoki poziom inteligencji. Mniejszy z nich to typowy jamnik, bardzo energiczny, można nawet powiedzieć, że nadpobudliwy. Drugi to owczarek, który stanowi przeciwieństwo swojego kompana, czyli jest powolny i bardzo spokojny. I to tyle ile można napisać o fabule. Zwierzęta przeżywają przeróżne przygody. Trafiają na plan filmowy, do bajki o Czerwonym Kapturku, o trzech misiach czy nawet przypowieści o potopie. Wszędzie, gdzie się nie pojawią, sieją zamęt i chaos.
W wielu odcinkach jedynymi protagonistami są tylko dwa tytułowe psy. W serialu występuje jednak również całkiem pokaźny zastęp postaci pobocznych. Mamy więc np. Pana Hollywood, postawnego i apodyktycznego osobnika, który wciela się w różne role takie jak farmer, nauczyciel czy Noe, Czerwony Kapturek, który występuje w kilku epizodach jako mała dziewczynka, wykrzykująca co poniektóre słowa, potencjalnie niebezpieczna, a przynajmniej kontakt z nią może taki być, jak również chłopiec imieniem Kenny, który jest fajtłapą i ciągle się przewraca bez niczyjej ingerencji.
Technicznie kreskówka przypomina trochę stare produkcje Hanna Barbera. Trzeba bowiem zaznaczyć, ze "Dwa głupie psy" pochodzą właśnie ze stajni owej wytwórni. Tak jak produkcje z lat 50. czy 60. także przygody dwóch psów są narysowane prostą, nieskomplikowaną kreską. Animacja jest dosyć kolorowa, nie występuje w niej właściwie przemoc. Dlatego można polecić ją również młodszym widzom. Humor ukazany w filmie jest także dostosowany do zarówno młodszych, jak i starszych. Młodsi powinni być ukontentowani żartem sytuacyjnym, za to starsi docenią komizm graniczący z absurdem. Serial był podzielony na dwa sezony, po trzynaście odcinków. Każdy odcinek dzieli się jeszcze na trzy historyjki każda po około siedem minut. Jako urozmaicenie w wielu odcinkach w środku pokazywano serial "Super Secret Secret Squirrel".
Podsumowując, "Dwa głupie psy" to zbilansowane połączenie humoru opartego na prostych gagach oraz nieco ukrytego dowcipu ukrytego gdzieś, pomiędzy co sprawia, iż można go oglądać niezależnie od wieku. Jego cel i jedyny powód do istnienia to dostarczenie rozrywki. Rolę tę spełnia idealnie. Uczynienie z bohaterów psów zdało egzamin oraz uwiarygodniło cały zamysł. Któż z nas przecież nie spotkał na swojej drodze takich cudownie niezgułowatych czworonogich łapserdaków.
W wielu odcinkach jedynymi protagonistami są tylko dwa tytułowe psy. W serialu występuje jednak również całkiem pokaźny zastęp postaci pobocznych. Mamy więc np. Pana Hollywood, postawnego i apodyktycznego osobnika, który wciela się w różne role takie jak farmer, nauczyciel czy Noe, Czerwony Kapturek, który występuje w kilku epizodach jako mała dziewczynka, wykrzykująca co poniektóre słowa, potencjalnie niebezpieczna, a przynajmniej kontakt z nią może taki być, jak również chłopiec imieniem Kenny, który jest fajtłapą i ciągle się przewraca bez niczyjej ingerencji.
Technicznie kreskówka przypomina trochę stare produkcje Hanna Barbera. Trzeba bowiem zaznaczyć, ze "Dwa głupie psy" pochodzą właśnie ze stajni owej wytwórni. Tak jak produkcje z lat 50. czy 60. także przygody dwóch psów są narysowane prostą, nieskomplikowaną kreską. Animacja jest dosyć kolorowa, nie występuje w niej właściwie przemoc. Dlatego można polecić ją również młodszym widzom. Humor ukazany w filmie jest także dostosowany do zarówno młodszych, jak i starszych. Młodsi powinni być ukontentowani żartem sytuacyjnym, za to starsi docenią komizm graniczący z absurdem. Serial był podzielony na dwa sezony, po trzynaście odcinków. Każdy odcinek dzieli się jeszcze na trzy historyjki każda po około siedem minut. Jako urozmaicenie w wielu odcinkach w środku pokazywano serial "Super Secret Secret Squirrel".
Podsumowując, "Dwa głupie psy" to zbilansowane połączenie humoru opartego na prostych gagach oraz nieco ukrytego dowcipu ukrytego gdzieś, pomiędzy co sprawia, iż można go oglądać niezależnie od wieku. Jego cel i jedyny powód do istnienia to dostarczenie rozrywki. Rolę tę spełnia idealnie. Uczynienie z bohaterów psów zdało egzamin oraz uwiarygodniło cały zamysł. Któż z nas przecież nie spotkał na swojej drodze takich cudownie niezgułowatych czworonogich łapserdaków.
Moja ocena serialu:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
