Jako zapalony x-phile od bardzo wczesnego dzieciństwa, zawsze chciałem obejrzeć ten serial, zawsze jednak było mi jakoś nie po drodze... Dopiero ostatnio się udało - no i mam bardzo mieszane uczucia.

Pierwszy sezon narobił smaku. Mroczny, bezkompromisowy, z mocnymi sprawami i ciekawymi psychopatami. Co prawda zdarzały się nielogiczności i zagubione wątki, do których twórcy jakby nie chcieli, bądź nie umieli powrócić, ale rekompensował to ciężki klimat i intrygująca od samego początku postać Franka Blacka.

Drugi sezon to z kolei kompletna porażka. Twórcy rozciągnęli wątki konspiracyjne, prowadzące tak naprawdę donikąd, rozdmuchali grupę Millennium i jakieś religijne bzdury, do tego dorzucili w ogóle nieciekawe postaci (nijaka Lara Means, do bólu stereotypowy haker z grupy Millennium...). Na domiar złego cały mrok gdzieś uleciał, ustępując miejsca nieprzystającemu do serialu humorowi i ścinkom po X-Files. Twórcy zdawali się myśleć: mamy Indian wynajętych do X-Files? No to dawajmy ich jeszcze do Millennium. X-philom spodobał się Jose Chung? No to do Millennium go. W którymś odcinku pojawił się nawet niedopałek papierosa marki Morley. Pomysł na finał sezonu nawet nie był taki głupi, ale sposób w jaki go poprowadzono... Epidemia śmiertelnego wirusa, który miał wymordować całą planetę, zabija w końcu tylko ~70 osób, po czym znika bez śladu? No litości...

Po takiej kaszanie sezon trzeci był wręcz objawieniem. Zniknęło praktycznie wszystko, co tak denerwowało w drugim: nawiedzone historyjki o podłożu religijnym, naciągane konspiracje, niepotrzebnie rozdmuchana grupa Millennium ze swoim niedorzecznym podziałem na sowy, koguty i jakiegoś dziada z lasu, zniknęli denerwujący bohaterowie, a cały serial został jakby zresetowany do postaci z pierwszego sezonu. Znowu mamy ciekawe, mroczne sprawy i nienachalny wątek rodzinny, a grupa Millennium majaczy gdzieś tylko w tle, sporadycznie strasząc swoim najważniejszym łysolem. Frank Black doznał pewnych przemian, towarzysząca mu nowa agentka może i jest nieco sztampowa, ale po Larze wita się ją z otwartymi ramionami, a cały serial prowadzony jest o wiele lepiej.

Gdybym miał przyznawać oceny poszczególnym seriom, dałbym odpowiednio: 8, 3 i 7 oczek w skali dziesięciopunktowej. Średnia dla całego serialu wychodzi w takim razie 6, ale podciągam na 7 za rolę Henriksena, no i całkiem udaną rehabilitację twórców po drugim sezonie.