Jeden z nielicznych filmów, gdzie cisza i milczenie potrafią wywołać bardziej niepokojący klimat, niż przepełniona pulsującym dreszczem ścieżka dźwiękowa.
"Ów chłodny dzień w parku" to statyczny i w dużej mierze kameralny dramat, który skupia się przede wszystkim na narastającej strunie emocji rozbrzmiewającej pomiędzy dwójką głównych bohaterów. Atmosfera filmu jest sterylna i przepełniona niezdrową seksualną presją zatrzaśniętą w psychologicznej matni.
Frances Austen jest znudzoną i bardzo samotną kobietą po 30-stce, która po śmierci matki ugrzęzła w pułapce burżuazyjnego życia. Jego rytm wyznacza wcześniej ustalony harmonogram, oraz nużące spotkania z podstarzałymi znajomymi. Frances charakteryzują nienaganne maniery i chłodny sposób bycia. Jej proste i ascetyczne w wyrazie ubrania zazwyczaj więcej zakrywają niż pokazują, tak jakby kobieta chciała podkreślić swą niedostępność i zatuszować jakikolwiek szlif seksualności.
Pewnego dnia jej uwagę pochłania młody chłopak, który przemoknięty do suchej nitki siedzi podczas deszczu na ławce w parku. Zafascynowana Frances przygarnia nieboraka do domu. Od tej pory, między nią, a chłopakiem zacznie budować się bardzo dziwna i specyficzna relacja emocjonalna.
Milczenie chłopaka z początku krępuje samotną Frances, z czasem jednak otwiera ono drzwi do świata zwierzeń i zakamuflowanych łaknień.
Sandy Dennis daje wspaniały popis aktorskiej gry. Postać Frances jest bardzo niejednoznaczna. Raz bije z niej rybi chłód, innym razem postać rozbrzmiewa eteryczną ciepłotą. Kobieta emanuje jakąś tajemnicą, która kryje za sobą sznur stłumionych emocji i pragnień - aktorka przedstawiła to perfekcyjnie i bardzo sugestywnie (tutaj każde spojrzenie, gest, czy szlif uśmiechu mają kolosalne znaczenie). Jej postać budzi lęk i wywołuje na plecach ciarki, nie ma wątpliwości, że tak właśnie mogłaby wyglądać samotna wewnętrznie frustratka, która żyje na granicy obłędu.
"Ów chłodny dzień w parku" to ciekawe dzieło Altmana o nietypowej strukturze i mrocznym klimacie. Dogłębne studium samotności, zdławionych seksualnych żądzy i pogłębiającej się desperacji.
Jeżeli lubicie niekonwencjonalne kino podszyte podskórnymi emocjami i gęstniejącą atmosferą niepokoju - ta pozycja was nie rozczaruje.