Do Rómulo, prywatnego detektywa, zgłasza się kobieta. Jest zaniepokojona tym, co dzieje się w domu spokojnej starości, gdzie mieszka jej matka. Kobieta podejrzewa, że matka jest maltretowana i chce dowiedzieć się, czy to prawda. Rómulo wpada na pomysł umieszczenia w domu spokojnej starości swojego szpiega. Ponieważ musi być on maksymalnie wiarygodny, detektyw organizuje casting i przesłuchuje kandydatów między 80 a 90 rokiem życia. Zwycięzca jako kret będzie musiał przejść specjalne szkolenie. A w tym wieku nauka najnowszych technologii i technik szpiegowskich nie jest taka prosta. Potem trzeba mieć nerwy ze stali i oprócz opanowania całej strony technicznej, nie rzucać na siebie podejrzeń, a jednocześnie bacznie obserwować co się dzieje. I – co najważniejsze – nie zapomnieć, po co się jest w domu spokojnej starości…

83-letni Sergio zostaje szpiegiem. Wygrywa casting na agenta, którego zadaniem jest przeniknięcie do domu spokojnej starości i zdawanie raportów z poziomu opieki nad pensjonariuszami. Casting organizuje niejaki detektyw Romulo, do którego zgłasza się córka pensjonariuszki, która podejrzewa, że jej matka jest źle traktowana. Sergio, chociaż nie przypomina agenta 007, łapie okazję na oderwanie się od melancholii i wspomnień o zmarłej żonie. Gorliwie uczy się technik szpiegowskich i związanych z nimi technologii. Gdy "rozpracowuje" pensjonat i zbliża się do kilku swoich rówieśników odkrywa, że niebezpieczeństwo dla seniorów ukryte jest gdzie indziej, znacznie głębiej. Ten film to wyjątkowa medytacja nad współczuciem i samotnością ze wspaniałymi bohaterami i zwrotami akcji - jak na porządny film szpiegowski przystało.