Orgie, bicie, nagość, lateksowe fatałaszki, płacz i rozpacz czy duszenie foliowym workiem. Jednym słowem – seks i przemoc w dawkach przekraczających zdrowy rozsądek.
Dlatego pytanie o faktyczne pobudki twórców wydają się w pełni uzasadnione. Czy reżyserowi i jednocześnie scenarzyście filmu, Jeanowi-Louisowi Danielowi, rzeczywiście zależało na zwróceniu uwagi na problem przemocy wobec kobiet?

Shanghai Belle zostało nakręcone w surowej, paradokumentalnej manierze.
Rozedrgana kamera „z ręki”, monochromatyczne zdjęcia, ziarnisty obraz i toporne zdjęcia przypuszczalnie miały dookreślić trudną tematykę filmu.
Jednak można dojść również do wniosku, że zabiegi formalne i ogólna „offowość” są tu tylko po to, aby ukryć niedostatki warsztatowe i skromny budżet, jakim dysponowali Francuzi.