[SPOILERY]

Odpalając film Cristi Puiu spodziewałem się mniej więcej, że będzie to mocno realistyczny, przejmujący, wręcz naturalistyczny obraz. W gruncie rzeczy moje przypuszczenia spełniły się w stu procentach.
Tematyka jest bardzo ciekawa, bowiem w zasadzie dotyczy nie tylko Rumunii, ale i sektora publicznego wszystkich krajów bloku wschodniego, a więc również Polski. W tym przypadku służby zdrowia. Główny bohater - pan Lazarescu przemierza ze swoim poważnym schorzeniem praktycznie cały Bukareszt. Spotyka lekarzy, pielęgniarki, dla których chociażby ładowarka do Nokii jest ważniejsza niż życie ludzkie. Nie ma tutaj zrozumienia, nie ma empatii, liczy się własny interes. Wydawałoby się, że szorstka, nieprzyjemna pielęgniarka z karetki, jest jedyną osobą, którą w jakimkolwiek stopniu interesuje los tytułowego bohatera.
Realistyczny, relacyjny, a wręcz paradokumentalny charakter tego filmu podkreśla kamera z ręki. Początkowo trochę się krzywiłem, ale trzeba przyznać, że pasowała ona do zrealizowania takiego filmu.
Typowy rumuński realizm, raczej bez wielkiego optymizmu, a pokazujący zgorzkniałą, smutną rzeczywistość kraju dotkniętego terrorem reżimu Ceaucescu.
Polecam!