Podobnie jak Ty obejrzałem ten film na TVP Kultura ale dopiero teraz znalazłem czas, żeby napisać kilka słów. To był dopiero drugi (później obejrzałem jeszcze Jesienną sonatę, która podobała mi się najbardziej) film Bergmana, który obejrzałem. Owszem jest prostszy niż "Siódma pieczęć" ale wcale lekko mi się go nie oglądało. Tak jak piszesz nie ma w nim szczególnie głębokich metafor i przesłań. Dość ciężki, jak dla mnie, był w formie przekazu. Długie sceny, milczenie, ekspresja ukazywana w mimice twarzy. Jestem przyzwyczajony głównie do amerykańskich produkcji, w których sceny bez dialogów wypełniane są ścieżką dźwiękową. Milczenie w "Źródle" miało w sobie coś złowrogiego. Bardzo podobał mi się scenariusz, który, jak wynika z powiązań filmu, był wykorzystany w horrorach.
7/10

Ja też czuję lekki niedosyt względem tego filmu. Spodziewałem się czegoś więcej. Dobry dramat, ale nic specjalnie ponadto. Za nazwisko reżysera albo czarno-biały obraz nie mam zwyczaju podwyższać oceny.

Zgadzam się, że nie był to typowy Bergman, lecz w pewnym sensie "uproszczony". Jednak właśnie w tej prostocie tkwi siła tego filmu. Przedstawiona przez autora historia nie jest jakaś szczególna. Ale sposób przedstawienia sprawia, że film trafia głęboko do emocji. I nie chodzi mi tu tylko o te odwołania do Boga, ale przede wszystkim o reakcje różnych osób na śmierć Karin (głównie rodziców). Bergmanowi należy się ogromny szacunek za to jak z pewnej ballady uczynił tak wymowny i silny obraz.