"Francuski sposób filmowania"?Ile to człowiek dowie się od internautów;)

I po co kpisz? Po kilku filmach produkcji francuskiej, które obejrzałem, uważam, że mogę spokojnie ten sposób prowadzenia kamery tak nazwać.

Podaj tytuły tych filmów.

Ostatnim filmem, który obejrzałem z "tą" kamerą to Motyl i skafander.

Czyli "francuski sposób filmowania" występuje również w filmach amerykańskich reżyserów.Coraz ciekawsza ta "teoria" się staje;)

Kolega Speedy ma rację, proszę zapoznać się z rodzajami planów filmowych. Jeden z nich, zwany amerykańskim, jest bardzo znieulubiony przez reżyserów francuskich, którzy w takiej sytuacji posiłkują się planami bliskimi. Niektórzy nawet wyodrębniają tutaj plan francuski, tak jak autor książki "Sztuka reżyserii filmowej". Reżyser Motyla i Skafandra z całą pewnością czerpał z kina francuskiego.

Aha:)

Raczej powinno się pogratulować Speedy'emu bystrego oka.

Ok:)

To dziwne wchodzenie z kamerą na twarz aktora, obcinające połowę czoła jest ostatnio bardzo popularne w kinie europejskim i niezależnym. Już któryś raz się z tym spotykam. Niesamowicie irytujące zagranie, aż ma się wrażenie że ta twarz nigdy się nie kończy. Najgorsze jest to, że to nie było kilka ujęć. Cały film bazował na poucinanych twarzach.

Myślę, że te przedłużające się sceny pokazujące jak Adela śpi, je, myśli, etc po COŚ jednak są, ale jak dla mnie nic nie wnoszą...
Czasami mam wrażenie, że w ten sposób rezyser chce stworzyć coś 'AMBITNEGO' na siłę...
Film musiałam przewijać, sceny seksu też (ale fakt, na papieroska PO też miałam ochotę ;) )...

nie ma sie co rozgadywac i za duzo zastanawiac czemu slyzyl taki, a nie inny sposob pracy kamery w tym filmie, przedluzajace sie sceny, lesbijski seks pokazany tak dosadnie i wyrazisciei. film okreslilbym jednym slowem-naturalistyczny, oczywiscie nie jest to naturalizm scisle wpasowujacy sie w kanon nurtu, ale taki uwspulczsniony, zjadliwy chociaz dla niektorych moze okazac sie niestrawny

Może zamysłem reżyseria było wtopienie się w tłum i oddanie realności wydarzeń, ale sposób prowadzenia kamery jest dla mnie również uciążliwy. Oglądanie filmowanego z ręki filmu było męczące. Kamera momentami zachowywała się jak paralityk podczas zdenerwowania. Trzęsła się niemiłosiernie. Dodatkowo krótkie sceny i cięcia tak, że w montażu ujęcia zmieniały się nawet co kilka sekund. Nie ma ciągłości, a przez to pozycje aktorów, czy ustawienia różnych przedmiotów na planie się zmieniają.
Trzeba jednak przyznać, że problemy są oddane z realizmem i na twarzach bohaterek widać cierpienie. Dużo się mówiło, że reżyser zmuszał je do "różnych rzeczy", mogło coś w tym być.
Mam jednak wrażenie, że związki homoseksualne są mniej stabilne. Częściej zmieniają partnerów i szybciej się sobą nudzą. Czy to zależy od ich stanu emocjonalnego lub wrażliwości?

tez mnie meczy ta kamera w ch.