Szkoda czasu na więcej. Takich BZDUR jak ta "interpretacja" już dawno nie czytałem. Napisałeś nową powieść. Rynsztokową.

Spoko, rozumiem Twoje rozczarowanie, ale musisz przyznać że w pierwszych wierszach uczuliłem na nie czytanie tej interpretacji przez osoby bardzo młode lub nad wyraz wrażliwe. Może potraktowałeś te ostrzeżenie jako marketing ale naprawdę miało to na celu ostrzec przed treścią wyłącznie przeznaczoną dla trochę innych userów, realistów, choć nigdzie też w swoich wypowiedziach nie wykluczałem Boga. Dla mnie większą bzdurą jest porównywanie symboliki surykatek z wyznawcami a zęba do papieża, to jest dopiero hardcor.

Należy pamiętać, że spożywanie każdego produktu spożywczego w nadmiarze może być szkodliwe. Ta zasada dotyczy również wodorostów. Związane jest to z wysoką koncentracją składników w glonach. Wysoka zawartość jodu w glonach może doprowadzić do zaburzenia równowagi umysłowej.

Rozumiem że program " Kuchenne rewolucje" wyznaczył ton dla Twojej uszczypliwości, choć dalej zaznaczam że każdy wybiera swoja wersje wydarzeń.
Dla ochłonięcia polecam książkę "Inny świat" Gustawa Herlinga-Grudzińskigo. Jeden cytatów " (...) za ‘prawdziwy’ głód uważaliśmy tylko taki stan, w którym na wszystko dookoła patrzy się jak na obiekt do zjedzenia."
Następnie wielki głód na Ukrainie 1932-1933, cytat z WIKI: W trakcie głodzenia w organizmie człowieka przeważa katabolizm nad anabolizmem białka. Codziennie spada masa ciała. Pojawiają się ostre bóle żołądka, które po jakimś czasie zanikają. Człowiek wpada w letarg, jest otępiały. Dochodzi do ostrych zaburzeń umysłowych, mogą pojawić się omamy.
Jeżeli chodzi o współczesną historię to polecam film "Alive, dramat w Andach"
http://www.filmweb.pl/film/Alive%2C+dramat+w+Andach-1993-3772
Pozdrawiam

Jestem pełna podziwu, że z takim spokojem odpowiadasz na każdy komentarz, niezależnie od tego czy użytkownik zgadza się z tobą czy nie. Ta cała dyskusja świadczy o wielkości tego dzieła (i książka i film).

Zaczerwieniłem się;)
Taki spokój to jedynie przez klawiaturę, w realnym świecie "skruszyć taki beton" wzmaga nie lada wysiłku.

Przypomniał mi się stary kawał z brodą:

W czasie zimnej wojny Amerykanie i Rosjanie zbudowali super komputery.
Umówili się na spotkanie aby wypróbować który jest lepszy.
Najpierw zadają pytania Rosjanie super komputerowi Amerykanów:
Ile jest drzew na Syberii....komputer zamigał lampkami po czym wydrukował odpowiedź.
Rosjanie czytają i zdziwieni że wynik pokrywa się z ich obecna wiedzą.
Nie podają się i pytają się ile wody jest w oceanach, sytuacja się powtarza, wydruk i zdziwienie Rosjan.
Po kilkunastu poprawnych odpowiedziach super komputera, Amerykanie chcą wypróbować maszynę Rosjan.
Pytają:
Ile jest 9x9?
Komputer zamigał lampkami, zaiskrzyło, poszedł dym i wyleciał przydymiony wydruk:
A u Was biją murzynów!!



Tak to już jest z dyskusją i argumentami.
Pozdrawiam i smacznego jajka:)

AndMam - calkowicie Cie popieram. Lepiej tego nie mozna ujac, przeczytawszy wynurzenia autora watku i jego fanow nie wiedzialam czy smiac sie czy plakac.

Myślę, że Twoja interpretacja jest poważną nadinterpretacją.
Nie chcę, aby zostało to odebrane jako atak, ale wyciągasz bardzo odważne (w sensie: daleko idące) jeśli nie pochopne wnioski. Ogólnie Twoja wypowiedź sprawia wrażenie poukładanej i sensownej, ale zgłębiając się w szczegółach (a diabeł tkwi w szczegółach), zaczynasz się gubić i zostało ci to przez niektórych wytknięte.
Nie można wybierać poszczególnych scen i dopasowywać ich do naszych aktualnych poglądów, a resztę pomijać (nie umiejąc ich wyjaśnić lub po prostu ich nie rozumiejąc) lub generalizować.
Rozumiem, że większość wypowiedzi jest oparta tylko na filmie (zaznaczę, że sam jeszcze nie czytałem książki), ale musimy pamiętać, że zostało w nim pominiętych wiele wątków i wydarzeń. Z pewnością zaburza to prawidłowy odbiór i możliwość zrozumienia tej historii.
Film jest czyjąś interpretacją (scenarzysty, reżysera, a nawet aktorów) i nie można w niej szukać drugiego - czy nawet trzeciego - dna. W ten sposób dochodzi do sprzeczności, więc nie brnijmy tylko przeczytajmy książkę (teraz okaże się komu naprawdę zależy na poznaniu prawdy).
Nawiasem mówiąc, przypomina mi się sytuacja, w której polski poeta oddał swój wiersz do przetłumaczenia (np. na język angielski), a następnie otrzymany tekst przekazał drugiemu tłumaczowi, aby ten przełożył go na język polski. Jakież było zdziwienie poety, kiedy otrzymał nie-swój wiersz...

Oczywiście nie uważam Twojej wypowiedzi jako atak, przestawiłeś rzeczowo swoje spostrzeżenia. Jeżeli chodzi o szczegóły to tu adaptacja filmowa jest zbyt uproszczona lub jak kto woli zmieniona, skrócona, inna. Oczywiście nie ustrzegłem się przed błędami, które były rezultatem nadinterpretacji wynikającej, jak już wcześniej wspomniałeś z nie przeczytania książki- trzeba koniecznie przeczytać.
Absolutnie nie chce nikomu wmawiać swojej interpretacji, jest jedynie sposobem na ciekawą dyskusję ukierunkowaną dla spostrzeżeń w nieco innym świetle. Czy czegoś nie rozumiem lub nie umiem wytłumaczyć, pewnie tak. Sądziłem także że pewne niejasności wynikną z burzy mózgów, a to co jest nie zrozumiałe zostanie dodane przez inny userów. Niestety przedstawiona interpretacja staje się dla niektórych (nie dotyczy to Ciebie) przerażającą opowieścią z cyklu "Czarne historie".
W dobie bananowego pokolenia, kiedy jedyną formą głodu jest wybór miedzy Big Mackiem a ognistymi pałeczkami z KFC, trudno jest porozmawiać o prawdziwym dramacie chłopca, który nie mógłby się żywić złowionymi (według mnie) przez siebie rybami przez 227dni. Cały czas powtarzam że nie mam zamiaru nikogo przekonywać do powyższych przemyśleń /interpretacji, nie miałem także zamiaru urażać wrażliwszą część osobowości niektórych userów.
Pozdrawiam

>>Nie można wybierać poszczególnych scen i dopasowywać ich do naszych aktualnych poglądów, a resztę pomijać (nie umiejąc ich wyjaśnić lub po prostu ich nie rozumiejąc) lub generalizować.

A czyż nie o to chodzi w religii? ;)

Swoją drogą, gdybym chciał poczytać to przeczytałbym książkę. Interpretując film nie zamierzam posiłkować się książką, na której podstawie powstał. Jak by nie było to jednak dwóch różnych autorów i wiele rzeczy może się nie zgadzać.

Cóż... Można tylko pogratulować wytrwałości i ogromnych chęci do interpretacji tego filmu. Zacznę od tego, że oceniłem go jako filmy bardzo dobry i uważam, że na taką ocenę sobie zasłużył.
Ja książkę czytałem, co znacznie ułatwiło mi interpretację i zrozumienie filmu. Przyznam, że gdybym oglądał go nieuważnie, nie czytając też książki, to oceniłbym go inaczej. Dopiero ostatni fragment zmusza nas do głębszej analizy tego, co wcześniej oglądaliśmy. Dopiero wtedy wszystko składa się w jedną całość, a film nabiera sensu. Przez sens mam na myśli tę złożoność przez Ciebie przedstawioną.
Yann Martel podaje nam to wszystko na tacy. Stworzył szokującą i niesamowitą powieść. O to u właśnie chodziło. Reżyser czegoś takiego zrobić nie mógł. Trudno, żeby bezpośrednio pokazywał akty kanibalizmu. To odpada już na samym początku. Więc jak zrobić to inaczej? Można dawać wskazówki widzowi. Stało się tak zarówno w przypadku filmu jak i książki. Jednak w przypadku książki te wskazówki były dużo bardziej jasne - wręcz podsuwały czytelnikowi rozwiązania pod sam nos.
Za to film stał się czymś dla większej publiczności. Nie jest to już kontrowersyjna książka, a film, który można interpretować na kilka różnych sposobów. Większość ludzi widzi w filmie po prostu piękną historię o przetrwaniu. Oceniają film wysoko ze względu na piękne zdjęcia, wzruszającą historię i doskonały sposób na przekazanie tego wszystkiego. Dopiero mała część, zaglądający na Filmweba, inteligentni i Ci, którzy czytali książkę, rozumieją "Życie Pi" na dużo wyższym poziomie.
Tyle ode mnie. Jeszcze raz, świetna robota.

Dziękuję TomekSzymek w imieniu swoim jak i usera (tu sobie pozwolę bez jego zgody) tomekk59, który to zapoczątkował tą burze mózgów. Dałeś także świadectwo że nie czytając książki można dojść to takich "mocnych" wniosków.-oczywiście książka zostanie przeczytana. Troszczę żałuje że tytuł nie brzmi " Moja pełna interpretacja" choć przeglądając inne fora pewnie to nic by nie zmieniło. Pozdrawiam.

Powiem Wam tyle...obejrzałam, podobał mi się, przeczytałam interpretację, połączyłam klocki i........nie spałam do 2 w nocy bo ciągle o tym myślałam. To mnie dogłębnie poruszyło, mimo że do filmu przed seansem podchodziłam jak do typowego familijnego itp. a teraz nie mogę sobie wyobrazić żeby wersja z tygrysem mogła by być prawdziwa...hmmm i to mnie przeraża i poraża.

l_olka miałem takie same nocne przygody, a może bardziej bezsenność. Jest to pewnie powód dla którego tak produkuję się dla tej/tego dyskusji/wątku:)

Bardzo ciekawa interpretacja. Może nie wszystko tak odebrałam, ale bardzo dobrze czytało się Twoją wypowiedź. Świetnie, że film skłonił Cię do większych poszukiwań i że podzieliłeś się wynikami. :)

Teraz rodzi sie pytanie za jaką cene będziemy sie trzymac przy życiu. Nie wiem co bym zrobił na jego miejscu ale raczej wolałbym umrzeć niż zjeść drugiego człowieka. Skoro był tak uduchowiony to nie powinien cenić ziemskiego życia ponad wszystko. Są nieprzekraczalne granice dla człowieka.

Masz racje zonnkhg, życie i granice które można przekroczyć dla jego uchowania, to pytanie na które trudno nam będzie odpowiedzieć.
Jednak głód (wg tego co można przeczytać) prowadzi do bardzo nietypowych zachowań, wynikają one z dużych zmian w organizmie.
Niektórzy postanowią umrzeć, inni spróbować przetrwać.
Dla Twoich przemyśleń na temat jego uduchowienia stanowiący fundament szacunku dla zmarłych, jest opowiedziana pierwsza historia. Pi chciałby, a nawet przypuszczał że Bóg widząc jego walkę o przetrwanie, zobaczył jego i tygrysa bengalskiego. Źródło naszego "Ja" leży w naszej duszy, a ciało stanowi dla niej naczynie, Pi nie zjadał żywych ludzi.

um, chciałam tylko powiedzieć , że mimo tego co krąży w internecie opowieść jest w 100proc. FIKCYJNA.
Więc możecie sobie opuścić senne koszmary (ktoś powyżej)

co więcej, autor Yan Martel odgapił główny wątek rozbitka na szalupie z tygrysem od pięćdziesięcioletniej książki, o mało co miał o to sprawę w sądzie.

czysta fikcja literacka Handlarzu_trolli, interpretujecie tylko wizje autora nie 'prawdziwe wydarzenia' jak to napisałeś w temacie

(choć na początku książki autor też wspomina, że historia jest prawdziwa i jeszcze ten wywiad z który sam przeprawadza mieszają w głowie czytelnikowi. i o to mu chodziło. zawiedziona byłam jak doczytałam, że Pi Patel nie istnieje ;) )

Witam, dzięki za tą interpretacje, ponieważ dalej żyłabym w błogiej nieświadomości co do tej realnej wersji. Moja podświadomość sama wybrała pierwszą wersję z tygrysem i pewnie by tak zostało. O ja naiwna heh. Natomiast jedna z ostatnich scen sprawiła, że zaczęłam się domyślać o co tu może chodzić. Jak pozostałe wątki jestem w stanie dopasować tak z tym mam problem. Jest scena kiedy dorosły Pi opowiada o momencie dobicia do brzegu Meksyku. Ze łzami w oczach mówi, że tygrys nawet się nie odwrócił w jego stronę i po prostu poszedł przed siebie. Jak zinterpretowaliście tą scenę? Nie rozumiem dlaczego on płacze, może gdyby pierwsza wersja byłaby prawdziwa, to ludzie rzeczywiście dopatrują się ludzkich odruchów u zwierząt, ale zdecydowanie nie o to chodzi. Rozumiem, że pierw bronił się przed tym instynktem, ale potem się do niego "przywiązał" i na swój sposób dał mu odejść? Proszę o Waszą interpretację. Męczy mnie to :)

Może spróbuję to wytłumaczyć.
Wyobraź sobie że jesteś w ekstremalnej sytuacji, musisz przejść nad przepaścią przy pomocy zawieszonej liny. Nigdy tego nie robiłaś jednak od tego zależy Twoje życie. Powiedzmy że nie jesteś sama, osoba towarzysząca mobilizuje Cię do przejścia za pomocą ów liny. Mówisz że nie dasz rady, poddajesz się, jednak stojąca koło Ciebie osoba, motywuje mówiąc że musisz być zwinna jak małpa a dokładnie dla przebycia tej drogi, stać się nią. Gdy tylko uwierzysz w to że jesteś tym zwierzem osiągniesz sukces do przebycia tej drogi. Tak bierzesz mocno przekazane rady do siebie, że faktycznie ta myśl pomimo wielkiego bólu rąk, wielkiego strachu, prowadzi do sukcesu ocalenia po tak długim czasie zmagań. Teraz będąc na drugiej stronie przepaści nie jesteś już małpą którą sobie tak mocno wpajałaś, jednak przed jakiś czas jest bardzo emocjonalnie związana z Twoją osobą.
Dla Pi ten okres bycia tygrysem był bardzo długi, kiedy wiedział że jest ocalony, tygrys przestał być jego częścią. Rozpłakał się, myślał że dzięki niemu przetrwał i można powiedzieć że już na zawsze będzie jego częścią, jednak tygrys odchodzi, Pi jest ocalony a on był tylko jego "anonimowym towarzyszem ocalenia".
Mam na dzieje że nie skomplikowałem Twoich przemyśleń dotyczącej tej sceny, czy nawet nie spłaszczyłem głębszego przekazu, którego ja nie mogę dostrzec.

W miarę wgłębiania się trzeba jeszcze poznać kim był Richard Parker, może autor książki (zakładając że ta scena jest podobnie oddana w filmie) ukrył jeszcze dodatkową symbolikę.Linki poniżej, w innym wątku.
Pozdrawiam

Zastanawiam sie, czy Pi nie rozpłakał się, bo na brzegu Meksyku wraca do niego świadomość. Może do końca sam chciał wierzyć w istnienie dzikiego zwierzęcia. Może nie chciał trzeźwo myśleć. A gdy tygrys odchodzi bez pożegnania świadczy o tym uświadomił że został sam, i sam musi przezwyciężyć jego dolę życia.

Mogło tak być, ta scena jest jedną z najbardziej nurtujących symbolik w filmie.

Podobno życie rozbitków na morzu kieruje się innymi zasadami.

227 dni nie jest prawdziwe, rekord to 270, ale to paru rybaków na kutrze i nic ciekawego, lepszy był pan, który spędził 133 dni, wody nie miał, więc łowił rekiny i wypijał ich krew - brzmi kosmicznie, ale to prawda http://en.wikipedia.org/wiki/Poon_Lim

Bardzo lubię WIKI ale czytając wersje angielską w stosunkowo do polskiej posiada właśnie tą różnice z rekinem. Przypisy także nie przekazują ale to może nie dopatrzenie, dzięki z linka.
Wnikając jeszcze głębiej w przedstawioną historie (wypowiedź samego autora) możemy jednoznacznie stwierdzić że jest to fikcja jednak widz cyt." dostaje do rozważenia na koniec, czy historia Pi jest alegorią różnych równoległych wydarzeń lub odwrotnie"

Najciekawszą historią którą naprowadził mnie podany link przez Ciebie (jak to bywa na WIKI zaczynasz od żelazka kończysz na fizyce kwantowej:) jest historia samego Richarda Parkera a dokładnie mówiąc Richardów Parkerów. Jeżeli ktoś w tym wątku zarzucał że film nie posiada drugiego, trzeciego dna to polecam ten link:
http://www.amazon.com/gp/feature.html?ie=UTF8&docId=309590
Richard Parker staje się dla mnie synonimem słowa-OCALENIE.
Pozdrawiam.

PS Może ktoś wygrzebie jeszcze coś ciekawego:)

Witam, ciekawa interpretacja - ja pod koniec filmu myslalem ze Pi powie iz jednak historia dla japonczykow bedzie prawdziwa dopiero jak kanadyjczyk przeczytal dyplom za przetrwanie na morzu z tygrysem bengalskim odetchnąłem z ulgą, ja to rozumiem tak - Pi powiedzial ze znamy przebieg histori - katastrofa ocalenie i wielka strata smierc rodziny Pi , tak samo jest z Bogiem kazdy z nas zna zarys ale nikt nie widzial go na oczy niczym japonczycy i kanadyjczyk nie byli razem z Pi w czasie walki o zycie czyli Nie widzieli Boga i musieli zdac sie na jego opowiesc - z zalozenia japonczycy chcieli innej opowiesci zeby mogli w nia uwierzyc napisac raport i nie zostac wysmianymi natomiast kanadyjczyk na spokojnie wysluchal Pi i uwierzyl w co chcial tak jest z nami i Bogiem mamy wiele historii(religii) w ktore mozemy uwierzyc jednak w cos wierzyc trzeba jak powiedzial ojciec do Pi bo wierzyc we wszystko to jak nie wierzyc w nic// bardzo dobry film btw.

Ciekawa interpretacja i genialna w swej prostocie. Co więcej jest tak samo uprawniona jak ta o którą pokusił się założyciel tegoż wątku.

Można to odczytać w ten sposób iż świat bez Boga jest skazany na biologię i racjonalizm, jest to świat w którym jest mniejsza szansa, że coś niezwykłego, trudnego do wytłumaczenia nas spotka.Jesteśmy w nim ograniczeni do ludzi, do ich praw, zasad, okrucieństwa, ograniczeń i popędów śmierci. Zaś świat w którym istnieje pierwiastek duchowy, wydaję się ciekawszy, bardziej kolorowy, tajemniczy, a przede wszystkim dający większą nadzieję.

Pisarz wybrał ten drugi świat, ponieważ wydał mu się przyjaźniejszym miejscem do egzystowania.

dzieki wielkie babo84 - dobrze wyłapałeś ten motyw z biologią i racjonalizmem , dobitnie pokazuje to scena gdy Tygrys Czyli Pi patrzy w niebo a pozniej zapytany przez Chlopca Pi czego tak wypatruje (niebo - Bóg) patrzy w wodę i kamera ukazuje nam ryby które pływają tylko i zjadają się na wzajem na koniec widzimy rybę - potwora z latarą na głowie - bez Boga świat to chaos i walka o przetrwanie , gdy wierzymy nasze życie robi się więcej warte, barwniejsze, wspanialsze. Oscar ! pzdr

Świetne macie te interpretacje, bardzo pogłębiają wymowę filmu. Historia nr "kanibalistyczna" pokazuje świat w swoim naturalistyczno-biologicznym wymiarze, zaś dzięki historii nr 1 "baśniowej" wszystko to nabiera uroku i metafizyki. Ja, jako ateistka, jeszcze trochę inaczej osoboście odczytuję historię 1. Dla mnie to przede wszystkim wielka pochwała nie tyle wiary w Boga, ile sztuki, dzieła, opowieści, które potrafią pokazać nawet najokrutniejsze wydarzenia w piękny, głeboki sposób. Wyobraźnia, specyficzna "artystyczna" wrażliwość głównego bohatera, a zarazem jego talent do pisania, opowiadania sprawiają, że to, co straszne, trywialne, materialistyczne staje się "dziełem sztuki", piękną opowieścią. Film DLA MNIE jest więc przede wszystkim docenienia ludzkiej zdolności do tworzenia narracji, która nadaje zwykłemu życiu inny wymiar oraz nadaje sens tragicznym, przerażającym i tak naprawdę bezsensownym wydarzeniom.

Dobra interpretacja. Łał. Nie sądziłem, że ten film jest tak głęboki...

z innej beczki,czy zauważyłeś różnicę kto zjadł szczura:w wersji z tygrysem tygrys,w wersji dla Japończyków hiena czyli kucharz,dla mnie obie wersje są fałszywe(lub zmodyfikowane,on ich w pełni nie akceptuje)-wersja prawdziwa to ta z raportu,z analizą się zgadzam pod warunkiem,że raport to ta wersja prawdziwa,czytaj oficjalna wersja akceptowalna...w pewien sposób riczard parker to bóg w czystej postaci

Nie zauważyłem tej różnicy ze szczurem, sama postać "riczarda parkera" został już rozszyfrowana, poszukaj są w tym wątku linki.
Jest to bardzo ciekawe odkrycie dotyczącej tej historii, może nawet jedno z najbardziej istotnych.

Miałem już się nie odzywac.Z jego relacji wynika,że zabił kucharza i go zjadł,po tym jak kucharz zabił matkę i wyrzucił ją za burtę...kucharz zjadł też szczura i marynarza(użył go też jako przynęty). Matka została zjedzona przez rekiny i on to widział.Twierdził,że kucharz zjadł szczur pomimo,że mieli zapasy na kilka tygodni.Kucharz był zaradny użył marynarza jako przynęty,a później go zjadł.Kwestia zjedzenia przez Pi kucharza pomimo zapasów-pewnie mogły się skurczyc.Tyle,że to się działo na początku. Riczard Parker zgoda ludojad,ale został tak nazwany przez pomyłkę urzędnika. Czy to istotne,że przez pomyłkę został nazwany,czy to jakaś zabawa autora.Przy historii z ludźmi Pi płacze to może taki trop,ale niekoniecznie.Pi zna prawdziwą historię.Prawdziwą historią jest tez raport ta oficjalną.Wolę historię z tygrysem. W książce autor bardziej się z nami "zabawia",wolę ksiązkę,choc film tez niezły.Tak na marginesie filmy lepsze od książek to dla mnie Lokator i Podziemny krąg.

Wow! jestem w szoku! Całkowicie się zgadzam z Twoim ostatnim zdaniem! Dodałbym jeszcze Łowcę Androidów, Foresta Gumpa i Lśnienie!

Philip K. Dick tylko książki...jak na razie niestety i chyba długo tak zostanie.Choc może i masz rację z Łowcą. Właściwie to istnieje jeszcze Raport,a reszty nie akceptuję..Lśnienie i Forest debeściaki,ale nie mam porównania bo nie czytałem.Ktoś mi powiedział tak jak Ty i sobie darowałem.

Uwielbiam tego wariata Dicka :) Przeczytałem wszystko co miałem dostępne. Ostatnio Valis, niesamowita wycieczka w głąb umysłu samego autora, polecam szczerze. Łowca dla mnie to arcydzieło, jak kumasz trochę po angielsku przeczytaj opinię samego Dicka o Łowcy:
http://www.philipkdick.com/new_letters-laddcompany.html
....niestety nie trafił z tym komercyjnym sukcesem.

Uwielbiam,przeczytaj koniecznie biografie-taka jak jego książki,ha takie życie. Niestety miał pecha,polecam całą trylogię Valis'a....zapomniałem o A Scanner Darkly-Przez ciemne zwierciadło nie wiem jak mogłem,ale z czystym sumieniem mogę polecić,właściwie to stawiam go zdecydowanie przed Raportem.Może Ci się ciężko oglądać,może wkurzać,ale film jest tak zrobiony jak być powinien...Dick na kwasie.Oddaje klimat.Dzięki za linka i za to że sobie przypomniałem o tym filmie(obsada Robert Downey Jr. ,Keanu Reeves, Woody Harrelson ,Winona Ryder)

Scanner Darkly mam na półce z filmami DVD, mistrzostwo!

Przeczytałam z dużym zainteresowaniem Twoją interpretację i chciałabym zboczyć trochę z tematu. Jest powieść, która porusza temat przetrwania na morzu, symboliczna i trudna do zinterpretowania: "Przygody Artura Gordona Pyma" (Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket) Edgara Allana Poego. Jestem ciekawa, czy ją znasz, a jeśli tak, czy masz ochotę o niej podyskutować?

To te opowiadanie, w którym Poe przewdział katastrofy z Richardem Parkerem?:p

Tak :) Ale to właściwie powieść.

Trochę późno odpowiadam ale zimowe ferie nie mogłem sobie odpuścić:)
Co do powieści którą wspomniałaś to już podczas dyskusji wpadłem na jej trop. Książki nie czytałem, ale sama postać Richarda Parkera występująca w tej powieści jest kluczem dla postaci samego tygrysa (linki w tym założonym temacie).
Z tego co czytałem (streszczenie) książka wywarła duże zamieszanie. Teraz nie pozostaje tylko znaleźć czas na jej przeczytanie:)

Ta książka mogła stanowić oczywiście pewną inspirację, ale powiązania nie są takie oczywiste. Sama zresztą muszę ją sobie przypomnieć. W każdym razie uważam, że warto przeczytać. Może jeszcze kiedyś o niej porozmawiamy :) Pozdrawiam

Ciekawa interpretacja oraz rozbudowany i dość skrupulatny opis. Podziwiam wytrwałość. Generalnie spora część Twoich przemyśleń opiera się na tym, co zostało ujęte pod koniec filmu, ale ja bym chciała się skupić najbardziej na jednym: kwestii nieodwrócenia się tygrysa. Trudno w tym momencie filmu było powstrzymać emocje i to jest fakt z którym nie da się walczyć. Jednak opierając się na tej wersji z przeniesieniem sytuacje realnej na postacie zwierząt i w związku z tym-tygrys będący tak na prawdę owym chłopcem aż do końca i charakter tygrysa-Jego drapieżność i inne tożsame cechy będące metaforą cierpienia, instynktu samozachowawczego i przetrwania, to mam tutaj pewną sprzeczność. Piszesz, że tygrys się nie odwrócił, bo chłopak już nie musiał walczyć, ocalał więc i walka o przetrwanie była w końcu zbędna. W końcu, bo jak twierdzisz i co pokrywa się z moją opinią względem charakteru chłopca-owe zachowanie było nienaturalne, wymuszone i tak naprawdę służyło tylko jako narzędzie przetrwania którego chłopiec pozbył się od razu, kiedy mógł. Ok, ale dlaczego płakał? Ktoś taki, tak głęboko wierzący i jak napisałeś wręcz tchórzliwy zaczął płakać, tudzież tęsknić, domagać się powrotu odchodzącego w dal na zawsze już instynktu, który przywdział jak niechcianą zbroję? Wręcz wyrywał się w jego stronę. Rozumiesz co mam na myśli? Mniej więcej to nasunęło mi się wyraźniej na myśl podczas czytania tego co napisałeś i zaintrygowało mnie to. Co o tym myślisz?

Płakał bo poznał prawdziwego siebie i wiedział że tego prawdziwego siebie już więcej nie zobaczy. Tygrys wszedł do dżungli, tam gdzie jego miejsce. Ten tygrys jest w każdym z nas. lecz jest ukryty, bo tygrys nie wychodzi z dżunglii bez potrzeby. Dopiero jak stajemy w obliczu śmierci, możemy spotkać swojego tygrysa.

Kiedy Pi był tygrysem, to tak naprawde stał się czymś pierwotnym, dzikim jak dzikie zwierze, którego jedynym zmartwieniem było zdobycie pokarmu i wody. O nic więcej nie musiał sie martwić.

Czyż to nie wspaniałe w dzisiejszych czasach ??

Tygrys nie odwrócił się bo jest dziki i piękny w swej dzikości. Tygrys nie chciał bardziej zaprzyjaźniać się z Pi gdy nie było już takiej potrzeby bo świat ludzi żyjących w swoim świecie różni się od dzikiego życia tak bardzo że nawet nie ma sensu sie odwracać.

W tej scenie, tak mi się wydaje, jest bardzo duży ładunek emocji. Gdyby na to patrzeć z psychologicznego punku widzenia to instynkt przetrwania w tym filmie jest samolubny, egoistyczny, jego cel to przetrwać za wszelką cenę. Jednak gdyby nie on, wiara w ocalenie była by nikła.
W każdym z nas w rożnych proporcja jest pierwiastka dobra i zła , wypierając jedną z tych części zawsze będzie nam źle, ponieważ to cześć naszego " bycia człowiekiem" który posiada prawo wyboru czego będzie w nas więcej.

Patrząc na scenę odchodzącego tygrysa można ją interpretować na różne sposoby i pewnie każda będzie ciekawa.
Jedna odejście tygrysa nie do końca jest odrzuceniem przez PI "Parkera-ocalenia" tylko sam "instynkt przetrwania" w swoje naturze nie posiada cech które towarzyszą nam w codziennym życiu, jest bezwzględny i wyzwolony z emocji, dlatego odwraca się na pięcie i znika z naszego życia gdy sytuacja tego nie wymaga.

Wybacz że po takim czasie, sukcesywnie odkurzam stare tematy które mi gdzieś w akcji zaginęły, a trochę tego jest. Prócz tego co już napisałam tutaj ciężko jest nawet stwierdzić, na ile ten instynkt jest zły, gdzie kończy się zdrowy egoizm a zaczyna egocentryzm? Czasem te prawo wyboru o którym piszesz zanika a prawo do niego przejmuje kto inny, w zależności od sytuacji. Pytanie, czy zgoda na to to tchórzostwo, obrona przed dysonansem poznawczym, wspomniane wyparcie, czy świadoma zgoda, która jest tylko czystą chęcią przetrwania. Pytanie się rodzi o kanibalizm, czy są sytuacje w których można go jakoś usprawiedliwić? Tak na prawdę przecież jesteśmy zwierzakami z biologicznego pkt widzenia, bo często zachowujemy się dużo gorzej niż te dzikie w Naszym pojmowaniu zwierzęta. Tak na prawdę ten film otwiera drzwi do całego spektrum interpretacji i nigdy się tak na prawdę nie dowiemy co autor miał na myśli. Sam film został stworzony przez określonych ludzi, jednak jestem przeświadczona że z logicznego pkt widzenia każdy tak na prawdę jest tu twórcą i włożył coś od siebie, w jakieś ilości, bo każdy jest zindywidualizowaną jednostką. Nie wiem skąd natomiast stwierdzenie że zwierzęta mają duszę, bo i niby skąd to możemy wiedzieć, poza tym ludzie to ssaki a więc dlaczego mamy być lepsi? Ale to kolejny temat rzeka uzależniony od wiary i podejścia. Nie mniej jednak w dużej mierze wybór uzależniony jest oczywiście od właściciela jednak prócz emocji rządzą nim schematy, wartości, wierzenia, charakter, autopsja i setki innych rzeczy. Z tej perspektywy czasu myślę, że ten film właśnie chciał nam otworzyć oczy i pokazał złożoność "problemu" i/lub tych wszystkich składowych. Co do ostatniego też się zgadzam i pozdrawiam serdecznie.

Ponadto wydaje mi się, że odwrócenie sie tygrysa oznaczałoby "żegnaj, adieu na zawsze, znikam z Twojego życia totalnie forever". A tymczasem fakt, że tygrys się nie odwrócił może oznaczać po 1. brak sentymentów i przywiązania emocjonalnego w dzikiej bestii, która jest w ludzkiej naturze (instynkt to nie oswojony piesek, który słucha się swojego pana), a po 2. fakt, że się nie odwrócił oznacza, że nie znika na zawsze, że jest nieustannie ,niewidoczny, przyczajony w swojej dżungli (nieświadomości?), wraca, gdy jest potrzebny, odchodzi, gdy sytuacja ekstremalna przemija. Inaczej mówiąc, dzika bestia jest częścią ludzkiej natury, dlatego nie możemy się z nia pożegnać.

Przeczytałem wszystko co napisaliście i z większością się zgadzam. Dorzucę kilka swoich interpretacji. Cała historia pokazana w filmie wydarzyła się "rzeczywiście" ale jak większość z nas uważa, między ludźmi. Historia ze zwierzętami jest litością Boga nad biednym umysłem człowieka co w psychologii nazywa się wyparciem. Bez wchodzenia w kwestie medyczne to: "usunięcie ze świadomości myśli, uczuć, wspomnień, impulsów, fantazji, pragnień itp., które przywołują bolesne skojarzenia lub w inny sposób zagrażają spójności osobowości danej jednostki" (cyt. wiki). Ojciec pokazał synowi (w scenie z kozą i lwem w zoo) że lew ma instynkt przetrwania i jest tylko zwierzęciem- nie ma duszy. W całym tym dramacie, który się rozegrał na łodzi, to na tym wspomnieniu Pi "zbudował" a raczej jego umysł czy też Bóg, alegoryczny obraz wydarzeń chroniący jego człowieczeństwo. Nadał ludziom obraz zwierząt, co było oczywistym "wyborem" biorąc pod uwagę kontakt ze zwierzętami przez dużą część swojego dzieciństwa. Umysł dziecka wyparł obrazy, które w innym wypadku unicestwiłyby jego samego. A wiedzę jak przeżyć z tygrysem lub jak kto woli będąc tygrysem, posiadł z instrukcji przeżycia dołączonej do łodzi. Po wylądowaniu na stałym lądzie Pi płacze bo skończył się jego koszmar ale można też przyjąć, że zaczął kolejny- wrócił do życia w którym nie może już być tygrysem, nie musi. Musi natomiast spojrzeć na wydarzenia w taki sposób, w jaki przebiegały- zabójstwa, kanibalizm, zdziczenie w celu przeżycia. Bóg uratował chłopca, i w tym moim zdaniem należy doszukiwać się sensu w pytaniu do pisarza- Bóg też wybrał wersję z tygrysem- ocalił Pi i jego dalsze życie, co miało sens- teraz ma żonę i dwójkę dzieci i..żyje. A rozmowa z agentami? Opowiedział im swoją "wizję" w którą nie uwierzyli, opowiedział więc w tę faktyczną, w całości lub części (może zjadł matkę, może ją wyrzucił ze sznureczkiem na ręku-nieważne)- opowieść była na tyle traumatyczna i z prawnego pkt. widzenia niejednoznaczna (zbrodnia w afekcie, etc), że oszczędzili dziecko (raport na cele ubezpieczyciela a nie prokuratora) i ujęto w nim wzmiankę o jego historii "o tygrysie". I na zakończenie, wiecie, że kanibalizm może powodować halucynacje (vide: obrazy po burzy w głębi oceanu czy wyspa) ? Film świetny, wasza analiza drugiej wersji wg mnie bardzo trafna tylko niektórzy chyba za wiele uwagi poświęcili matematyce- liczna dni, kto po kim i ile czasu można przechowywać mięso. Aczkolwiek spodobał mi się symbol surykatek w nawiązaniu do robaków na mięsie- brutalne ale intrygujące :). Ten film to wręcz poemat symboliczny - chyba nie ma sensu analiza kogo kto ile dni potem zjadł. Tematem jest dramat człowieka, jego fizjologii, zwierzęcych instynktów, potrzeby przetrwania i nadaniu temu wszystkiemu wytłumaczenia, sensu. Tu jest miejsce na Boga.