Interesuję się sportami walki, a bohater filmu jest barwną postacią na polskiej arenie walk, więc spodziewałem się ... niczego nadzwyczajnego, poprostu filmu o Różalu, z którego mógłbym się czegoś więcej o nim dowiedzieć.
I jak to zwykle bywa z polskim kinem... film nie spełnił oczekiwań, nawet taki dokumentalny. A co można zchrzanić w filmie dokumentalnym? Film nie opowiada żadnej historii, nie ma narratora, bohater chyba tylko dwa razy w filmie, na początku i na końcu wypowiada swoje przemyślenia. Film składa się z wyrwanych fragmentów spędzania przez Różala dnia, i to tych które też nic wyjątkowego nie pokazują (jak stoi lub siedzi na treningu lub po treningu, w ciszy lub pokrzykując na młodszych "uczniów", jak prowadzi samochód, w ciszy lub podśpiewując). I właściwie to wszysto co zapamiętałem po projekcji. Dziwięk? Aż żona pytała czy się coś popsuło że go nie ma, bo przez połowę filmu jest cisza. 50 minut dłużyło mi sie strasznie, po 23 minutach patrzyłem na zegarek czy to jeszcze długo potrwa... Szkoda, moim zdaniem zmarnowany temat, bo potencjał był. A sam tylko bohater nie da rady udźwignąć filmu kiedy nie ma żadnego, nawet szczątkowego scenariusza. Twórcy wyraźnie nie wiedzą co chcą widzom zaprezentować.
Właściwie jak przypomną mi się inne rodzime dokumenty, to chyba można by to nazwać "Polską Szkołą Dokumentu".