SPOILER
Jest scena w której do domu pogrzebowego przychodzi Policjant Frank Miller by zobaczyć ciało brata. W chwili, gdy przekracza próg, Eliot zerka na zegarek. Nie dlatego, że się gdzieś śpieszy, tylko po to by sprawdzić ile pozostało Annie czasu działania "bromku"
To jak dla mnie jest dosyć jednoznaczne.
Ponadto bardzo podobał mi się wątek z Jackiem. Gdy Eliot wyczuł, iż Jack jest osamotniony i nie ma przyjaciół (na początku gnębią go koledzy). Jack szukał towarzystwa, zaufał Annie, chciał z nią przebywać, jechać na pogrzeb. Niestety Anna "odeszła" a Jack trafił na Eliota, który okazał mu zrozumienie i chciał czegoś nauczyć.
Ten wątek pokazuje jak łatwo jest manipulować dorastającą osobą, i podświadomie nasuwa, iż podobny los spotkał kiedyś Eliota. Nie zaznał miłości, uczucia, i stracił wiarę w ludzkie emocje. Stał się tym kim się stał, osobą odpowiedzialną we własnym mniemaniu, za decydowanie o tym czy ktoś jest szczęśliwy i ma po co żyć, ile jest wart. Powtarzał- "Wam ludziom się wydaje". Zmuszał tym Anne do namysłu. Pod koniec dał Annie możliwość wyboru naprawienia swoich życiowych błędów, które chwilę wcześniej wyznała, iż zrozumiała, ale ona przestraszyła się tego co może nastąpić, wolała umrzeć. Powiedział wówczas: "Wszyscy powtarzacie,że boicie się śmierci, ale tak naprawdę bardziej przeraża was życie".
Tymi słowami Eliot po raz kolejny utwierdził się w przekonaniu co do słuszności swoich czynów.

Reasumując. Film nie taki zły, spokojnie można obejrzeć bez poczucia straty czasu. Byłaby mocna 6 ale dam naciąganą 7 z uwagi na śliczną, roznegliżowaną, choć nieco bladą Ricci :) Zawiódł mnie natomiast Neeson. Czasem mam wrażenie, że zawsze gra tak samo, w ogóle się nie stara.