Drugi w kolejności kinowy film Monty Pythona to obrazoburcza satyra wymierzona zarówno w religię, jak i hollywoodzkie stereotypy, obecne w filmach o tematyce biblijnej. Judea, rok 33 naszej ery, okres biedy i chaosu. Jedno czego na pewno nie brakuje, to różnego typu proroków, którzy w mig zyskują sobie wierne rzesze wyznawców. Doprowadzeni do rozpaczy Rzymianie starają się zaprowadzić jakiś porządek. W samym środku tych wydarzeń znajduje się Brian Cohen (Graham Chapman), niezbyt chętny, aby przewodzić ludowi jako prorok. Jednak na skutek ciągu absurdalnych i przekomicznych okoliczności, jego popularność znacznie wzrasta. Wszyscy członkowie grupy Monty Pythona mają więc okazję zabłysnąć i wprost prześcigają się w odgrywaniu licznych ról. Wyśmiewają się z wszystkich i wszystkiego, poczynając od byłych trędowatych, Poncjusza Piłata, a kończąc na symbolach chrześcijaństwa.

Brian Cohen (Graham Chapman) przychodzi na świat w tę samą noc, co Jezus. Gdy dorasta, w Judei aż roi się od różnych proroków, którzy szybko zjednują sobie ludzi. W przypadkowy sposób Brian staje się jednym z nich. Ciągnie się za nim sznur wyznawców, nie dający mu chwili wytchnienia - nawet, gdy domaga się chwili prywatności. Uciekając przed nimi, trafia do dołu i niechcący przerywa próbę milczenia pewnego pustelnika. Choć chce tylko pozbyć się popularności, wpada w coraz większe tarapaty i w końcu zostaje skazany na śmierć przez ukrzyżowanie.