“Paryż, rok 2013. Mur dzieli dzielnice-getta. Żadnych praw, żadnych reguł, żadnych zasad...Gangi są tu jedyną władzą, a kto nie umrze pierwszy oszczędzi trochę czasu póki nie przyjdzie jego kolej. Damien należy do elit policyjnych. Członek interwencyjnego oddziału policji, specjalista sztuk walki, jest znawcą infiltracji i wie jak przeprowadzać skuteczne akcje za pomocą działań szybkich, precyzyjnych , ale i siłowych. Tym razem rząd stawia go na czele najbardziej niebezpiecznej misji w jego karierze : broń masowego rażenia została skradziona przez najbardziej wpływowy gang 13 DZIELNICY. Damien, odpowiedzialny za unieszkodliwienie bomby musi znaleźć sprzymierzeńca. Będzie nim Leito. Jego jedynym celem jest uratowanie siostry, która dostała się w ręce gangu. Poza tym nikt nie zna 13 DZIELNICY lepiej niż on. Jednak sprawa nie jest taka prosta. Kto pracuje dla kogo? Gdzie kryją się ci, którzy naprawdę « pociągają za sznurki »? A przede wszystkim kto zamierza użyć tej bomby?”
WYWIAD Z REŻYSEREM
Jak wyglądają przygotowania do takiego filmu jak 13 Dzielnica? Przed nami było wiele wyzwań. Wyzwanie natury technicznej wiązało się z realizacją rzeczy spektakularnych i w miarę niebezpiecznych, ze znalezieniem odpowiednich plenerów oraz jak najlepszych sposobów filmowania. Trzeba było wysunąć na plan pierwszy dwóch głównych bohaterów, którzy byli cały czas w akcji. Oprócz scen akcji były również sceny komediowe. Pracowaliśmy więc dosyć ciężko! Scenariusz był wypełniony przemyślanymi scenami akcji, realistycznymi scenami; a nie scenami, gdzie goście biją się bezmyślnie przez półtorej godziny. Długo wybieraliśmy aktorów, kaskaderów i wojowników. Gdy faza projektu została zakończona, rozpoczęły się treningi. Przez wiele tygodni kazałem wszystkim po kolei ćwiczyć po to, aby zdjęcia przebiegały jak najlepiej. Czy to Cyril Raffaelli był odpowiedzialny za sceny walki? Cyril był swoim własnym choreografem. Zaproponował nam wiele choreografii, bardzo wiele różnych układów walki, a my zrobiliśmy wszystko, aby włączyć je do scenariusza. Aktorzy przygotowywali się na długo przed zdjęciami. Współpracowali z kaskaderami, prawdziwymi wojownikami sztuk walki, specjalistami kung-fu, ultimate fighters i bokserami wysokiej klasy. Wszyscy znali się mniej lub bardziej z małego światka profesjonalistów w dziedzinie sztuk walki. Cyril przeszedł dość wyjątkową ścieżkę kariery: zaczynał od szkoły cyrkowej, później zajął się sztukami walki, po to, by zostać kaskaderem, a na końcu aktorem. Ściągnął więc do pracy nad filmem wielu ludzi, którzy należeli do tych różnych środowisk. Gdy oglądamy sceny walki dostrzegamy w nich ogromną precyzję. Czy ważne jest by być wymagającym? W filmie padają takie ciosy, że improwizacja mogłaby zakończyć się ciężkimi obrażeniami. Dlatego każda akcja została zaplanowana co do milimetra, zarówno podczas walk, jak i podczas skoków czy wyczynów Davida. Naszym zamiarem było, aby akcje były jak najbardziej realistyczne i dlatego nie chcieliśmy uciekać się do tradycyjnych tricków kaskaderskich. Czy któraś ze scen akcji robi większe wrażenie niż inne, jest bardziej misterna? Scena w kasynie była bardzo ważnym momentem: scena walki składająca się z wielu różnych pojedynków trwa nieprzerwanie trzy lub cztery minuty. Rezultat: na ziemi leży trzydzieści pięć trupów! Połączenie tych wszystkich pojedynków w jedną całość, tak by nie były to tylko migawki akcji, stanowiło bardzo duże wyzwanie. Kręcenie tej sceny zajęło nam bardzo dużo czasu, bo aż sześć dni. Raper MC Jean Gab’1 otrzymał niewielką rolę. To jego pierwsza w życiu rola. Jak układała się współpraca z nim? To przemiły facet, wyjątkowo uprzejmy. Obsadziliśmy go w roli złego charakteru. Nawet on nie miał dublera, wszystkie dwa lub trzy ciosy otrzymał naprawdę! Czy myślisz, że kaskaderzy stający się aktorami to nowa tendencja w kinie akcji? To więcej niż tendencja. Widzowie potrzebują prawdziwych bohaterów, a nie aktorów, którzy ich udają. Filmy akcji zawierają coraz mniej tricków. To sportowcy, kaskaderzy stają się prawdziwymi gwiazdami. Realizm podoba się coraz bardziej publiczności, która szuka ekstremalnych wrażeń. Młodzi Europejczycy są zafascynowani tym co można zobaczyć w szkołach walki chińskich, tajskich, koreańskich, gdzie goście grają prawdziwe role. Czy określenie « film o blokowiskach » odpowiada Ci? Nie wiem, co ono oznacza. 13 Dzielnica / Tytuł franc. Banlieu 13 – banlieu-dzielnice- blokowiska, przyp. tł./ jest przede wszystkim filmem akcji, który dzieje się na blokowiskach w niedalekiej przyszłości. Nie jest to jednak film, który opowiada o blokowiskach. Pierwotny zarys scenariusza określał film jako fikcję polityczną na temat tego, co może stać się za kilka lat z blokowiskami, jeśli stosunek do nich się nie zmieni i jeśli zostaną podjęte błędne decyzje. Jak w skrócie określiłbyś zdjęcia do filmu 13 Dzielnica? To był maraton. Wiedzieliśmy, że zdjęcia będą trudne z powodu licznych scen akcji. Prace nad filmem trwały dosyć długo, lecz było w nas tak dużo energii, że nie czuliśmy upływającego czasu.
WYCZYNY KASKADERSKIE W 13 DZIELNICY W WYKONANIU
Najbardziej spektakularne sceny w filmie 13 Dzielnica zostały wykonane przez dwóch głównych aktorów, Davida Belle oraz Cyrila Raffaelli. Najtrudniejszym elementem ich pracy było wykonanie na planie filmowym tych akcji, które zazwyczaj wykonują sami. David Belle: « Nawet najbardziej ekstremalne wyczyny, których dokonywałem na swoich kasetach demo, powstawały wtedy, kiedy czułem się dobrze i miałem ochotę je wykonywać. Podczas zdjęć wszystko było zaplanowane, nie było możliwości powrotu do wcześniejszych scen. Nie możesz powiedzieć « Nie, poczekajmy, teraz tego nie czuję. Jeśli powiedziałeś, że danego dnia coś zrobisz, musisz to wykonać. Właśnie tego się nauczyłem: obok zalet fizycznych i kondycji trzeba zachowywać odpowiedni rytm aż do końca. » Specjalista wyczynów kaskaderskich, skoków i wspinaczek, David odnalazł w Cyrilu idealnego partnera, z dużym doświadczeniem w pracy nad zdjęciami do filmów kinowych, dzięki licznym w swojej karierze rolom kaskaderskim lub dublera. Cyril: « Byłem choreografem sztuk walki na planie filmu Taxi 2 oraz Misja Kleopatra. Gdy Pierre Morel zobaczył moją pracę, od razu obdarzył mnie zaufaniem. Gdy zacząłem pracować na planie filmu 13 Dzielnica naprawdę chciałem, by choreografie pasowały jedne do drugich, a sceny akcji do scenariusza. Nie chodziło tu o stworzenie demo, każdy wyczyn kaskaderski musiał służyć rozwojowi historii. Była to świetna praca i ogromne wyzwanie. » Cel duetu: sprawić, aby to, co dzieje się na ekranie wyglądało prawdziwie, z prawdziwymi walkami i realistycznymi momentami zapierającymi dech w piersiach, jak w przypadku sztuki walki z Hong Kongu. Cyril opowiada: « Gdy mówiono nam o bezpieczeńtwie na planie filmowym David i ja pokazywaliśmy im kasety demo z naszymi akrobacjami na żywo. Na mojej kasecie robię salto skacząc z jednego budynku na drugi na wysokości piętnastego piętra. Żadnych materacy, nic. Mamy całkowite zaufanie do siebie samych. Na planie tłumaczono nam, że musimy mieć siatki ochronne, materace, kable. Próbowaliśmy dyskutować mówiąc, że robiliśmy to już bez zabezpieczeń. Produkcja przypomniała nam, że jesteśmy głównymi aktorami i gdyby któremuś z nas coś się stało zdjęcia musiałyby zostać przerwane. Więc na początku na nic się nie zgadzali, a potem, w miarę upływu rozmów, udało nam się wzbudzić w nich zaufanie. W efekcie zdjęcia do filmu są w 90 procentach realistyczne, bez żadnych tricków. » David: « Nie przypominam sobie żadnej sceny, która byłaby naprawdę ciężka. Wszystko było tak dobrze przygotowane. To raczej bardziej niepokój, obawa przed niepowodzeniem, przed nie wykonaniem tego, czego od nas się oczekuje. Ale wcześniej tyle ćwiczyliśmy, że wszystko działo się samo. Gdy jesteśmy ranni, pojawia się problem, bo blokujemy pracę ekipy, więc trzeba bardzo uważać. Gdy decydujesz się na skok musisz być go pewien i musisz wzbudzić zaufanie innych; nie możesz im powiedzieć, że spróbujesz. Czy jesteś pewien czy nie -nie ma wyboru. Tego właśnie się uczysz, pewności. Podczas kręcenia 13 Dzielnicy byłem pewien, że jestem w stanie wykonać wszystkie sceny akcji, pościgi, skoki. »
O OBSADZIE
Cyril Raffaelli (Damien) Urodzony w 1974 roku Cyril rozpoczyna w wieku 14 lat naukę w szkole Annie Fratellini i tym samym wchodzi w świat cyrku. Zamiłowanie do akrobacji wprowadza go w świat kasakaderów; jednocześnie pobiera lekcje gry aktorskiej. W 1991 występuje w musicalu Les précieuses ridicules. Zajmuje się również dublowaniem Larenta Baffie oraz Les Inconnus w ich programach telewizyjnych. Luc Plamondon i Lewis Furey zatrudniają go do pracy przy nowej wersji muzycznego programu telewizyjnego Starmania. Niezmiennie zafascynowany sztukami walki Cyril Raffaeli zdobywa tytuł mistrza Francji w boksie chińskim w 1998 roku. Po ostatnim występie w mistrzostwach w 1999 roku na Węgrzech postanawia poświęcić się karierze filmowej. Pracuje jako kaskader m. in. przy filmach : Goście, goście, Ronin, Żelazna maska, Joanna D'Arc, Doberman, Braterstwo wilków, The Transporter i Michel Vaillant. Debiutuje aktorsko w Taxi 2, gdzie występuje w roli ninji w słynnej scenie, w której posługuje się nunchaku. Jest również choreografem wszystkich scen walk. W Purpurowych rzekach 2 wciela się w rolę księdza zabójcy, w Pocałunku smoka dubluje Tchéky Karyo i walczy z Jetem Li. W końcu Luc Besson decyduje się powierzyć mu pierwszą rolę: Cyril zajmie się wszytkimi układami choreograficznymi u boku swojego kolegi Davida Belle. David Belle (Leito) David Belle to twórca Yamakasi. Od piętnastu lat ten urodzony kaskader wypracował coś co nazwał Parcours (sztuką przemieszczania się). Jest to sztuka ulicy, która pozwala na radzenie sobie w każdej ekstremalnej sytuacji. Stworzył tę sztukę w hołdzie swojemu ojcu, którego bardzo mało znał i który był strażakiem. David debiutuje na scenie w studiu Pygmalion, chodzi na castingi, gra w filmach, również telewizyjnych (Les gens du voyage, Femme Fatale Briana de Palmy, Engrenage, Intervention divine Elie Sullimana, jest kasakaderem w Purpurowych rzekach 2), w wideoklipach (Limbo negro Ménélika, L’école du micro d’argent grupy IAM) i w zagranicznych reklamach. Jego brat wysyła do EuropaCorp kasetę demo, która wywiera ogromne wrażenie na Lucu Bessonie. Pierwotnie Besson zamierza zatrudnić Davida do filmu Yamakasi, ale stosunki między Davidem i osobami, które wtajemniczył w sztukę przemieszczania się stają się napięte. Besson pozostaje jednak w kontakcie z Davidem. Ten, zapytany o swoją decyzję nie waha się mówiąc «chcę grać». Luc kontaktuje go z Cyrilem Raffaellim i obydwaj mężczyźni zaprzyjaźniają się. David dostaje główną rolę w 13 Dzielnicy, gdzie gra razem z Cyrilem. «Miałem naprawdę wrażenie, że odnalazłem swoją pokrewną duszę, tyle, że w innej dyscyplinie. Myśleliśmy w ten sam sposób, pracowaliśmy według tej samych zasad.» Tony D’Amario (K2) Tony debiutuje na scenie jako piosenkarz, później przez trzy lata uczy się sztuki pisania scenariuszy w szkole filmowej. Jeden z wykładowców przedstawia mu swojego agenta. Dostaje swoją pierwszą dużą rolę w Joannie D’Arc. Besson wybiera go do roli mera Compiègne. Po filmach telewizyjnych (Protection rapprochée), Tony zostaje obsadzony w filmie Jak mamę kocham, nie kłamię oraz w innych większych lub mniejszych rolach ( « ale zawsze odgrywanych z przyjemnością » podkreśla aktor). W 13 Dzielnicy Tony gra rolę K2 «człowieka brutalnego i dość głupiego, który zaczyna myśleć jak tylko widzi, że może zostać szefem». W 2005 roku Tony D’Amario zagra boksera, który traci wzrok, w filmie telewizyjnym kręconym w Marsylii, Le tuteur, z Rolandem Magdanem. Bibi Naceri (Taha) W wieku 20 lat Bibi Naceri zaczyna występować w teatrze, w nietypowych miejscach, jak sam mówi. Przygoda ta trwa trzy lata. Pierwszą sztukę pisze w 1989 roku Not’ bon Louis, akcja toczy się w epoce Ludwika XVI. Razem z przyjaciółmi zakłada trupę aktorską i gra wszędzie tam gdzie jest to możliwe (czasem było więcej ludzi na scenie niż na widowni), daje lekcje gry aktorskiej w Marsylii i w Blanc Mesnil dla młodzieży, gra w filmach telewizyjnych (Police District, Navarro i innych) w końcu Bibi pisze scenariusz do La mentale, filmu, który wchodzi na ekrany kin w 2001 (z Samuelem Le Bihanem i jego bratem Sammym Nacerim). Obecnie powstaje kilka filmów na podstawie jego scenariusza (np. Les grenouilles i Comme des frères, historia policjanta i przestępcy, którzy razem dorastali). «Luc skontaktował się ze mną w sprawie 13 Dzielnicy, bo chciał coś ze mną napisać. Napisałem pierwszą wersję przerobioną przez Luca, i tak powstała wersja ostateczna. Wziąłem udział w castingu do roli Taha i to bez żadnych znajomości : starałem się o tę rolę razem z 18 «czarnymi charakterami» kina francuskiego, oczywiście nie będę cytował nazwisk! I to jednak ja dostałem tę rolę.» Dany Verissimo (Lola) Przed rolą w 13 Dzielnicy Dany byla prezenterką w jednej z prywatnych stacji telewizyjnych i często grywała w telewizyjnych filmach erotycznych. Wystąpiła też w jednym odcinku serialu Brigade des mineurs prezentowanym przez telewizję M6. Luc pierwszy raz słyszy o Dany w momencie przeróbki scenariusza 13 Dzielnica i poleca dyrektorce castingu, by skontaktowała się z nią. Niestety Dany spodziewa się dziecka. Aż do ósmego miesiąca ciąży Dany nie wie czy będzie mogła grać w filmie. Cyril ulega kontuzji, przez co kręcenie filmu się przedłuża. Dany rodzi dziecko i w końcu decyduje się pojechać do Rumunii, by tam kręcić film. Udaje się tam z trenerem, Armelle, żeby łatwiej włączyć się w dynamikę akcji. «Najważniejsze momenty moich scen, tak jak ten na dachu z pociskiem, są kręcone w Rumunii, byłam na wpół naga, przywiązana do łańcucha pod pociskiem, super!» śmieje się aktorka. Opisując swoją grę Dany jest niezwykle szczera : « Nie pobierałam lekcji gry aktorskiej, moja gra to gra uliczna» I to właśnie przekonało Luca Besson do powierzenia jej roli Loli. MC Jean Gab’1 (Nico) MC Jean Gab’1 to nietuzinkowy raper. Jego pierwsze nagranie pojawiło się na składance Doca Gynéco Liaisons dangereuses (Niebezpieczne związki). Od tamtego czasu wydał singiel Je t’emmerde, gdzie z humorem odnosi się do wszystkich gwiazd rapu francuskiego. W swoim pierwszym albumie Ma vie (Moje życie) opowiada o swojej przeszłości i swoich “zakrętach” życiowych. Ze swoją ciężką przeszłością, w której miał nawet miejsce incydent więzienny, MC Jean Gab’1 jest jednym z niewielu raperów francuskich z ogromnym poczuciem humoru. Posługuje się oryginalnym slangiem – mieszanką verlan /jeden z rodzajów slangu polegający na odwracaniu sylab, przyp. tł./ z blokowisk i języka lat 50. Reżyser Pierre Morel wspomina go doskonale : «To niezmiernie miły facet. To śmieszne, ponieważ, jak w przypadku większości raperów, postrzegany jest jako ktoś agresywny i nie przebierający w słowach. Tymczasem na planie filmowym był przemiły. Nawet on nie miał dublera i wszystkie ciosy, jakie dostaje w filmie są prawdziwe.»
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.