Skazani na wegetację w zatomizowanych rodzinach i zhierarchizowanych instytucjach rzadko możemy obserwować swobodną dynamikę grupy rówieśniczej. Relacje w takiej pozostawionej samie sobie gromadce ewoluują w zupełnie zaskakujących dla dorosłych kierunkach i - wiarygodnie opisane - stanowią oryginalne źródło wiedzy o człowieku jako takim.
Artysta poważnie podejmujący ten temat wkracza na teren słabo rozpoznany, ze wszystkimi szansami i zagrożeniami z tego wynikającymi.
W przypadku "Władcy much" nagrodą był literacki Nobel, czy "17 dziewczyn" nie może liczyć na Oskara, albo jakąś pomniejszą statuetkę?
Nie przypuszczam, tym niemniej film niesie dla widza wiele satysfakcji. Nieostatnią z nich jest widok - cóż - siedemnastu młodych dziewczyn.
Reżyserki wydobywają z nich niezłe aktorstwo, tempo choć niezawrotne, nie usypia. Nierealna, acz prawdziwa historia została przedstawiona wiarygodnie w płynnej pozbawionej zgrzytów narracji.
Polecam dorosłym.