1941 jest jedna z niewielu finansowych wpadek w karierze reżyserskiej Stevena Spielberga (mojego ulubionego reżysera).
Film ten widziałem bardzo dawno temu (i tylko raz) tym chętniej wróciłem do niego w TV.

Powrót był jednak średnio satysfakcjonujący.
Oczywiście kosztowna produkcja Spielberga jest widowiskowa i technicznie atrakcyjna nawet dziś. Urzeka również zabawny "marszyk" napisany przez Johna Williamsa.
Mamy tu kilka zwariowanych i ciekawych kreacji aktorskich jak : Dana Aykroyda, Nancy Allen, Christophera Lee, Toshiro Mifune, Treata Williamsa, Johna Candy, Neda Beatty oraz nieodzałowanego Johna Belushiego.
Film jest zjadliwą antywoienną satryą oraz komediową farsą. Spielberg bezbłędnie inscenizuje kilka widowiskowycyh scen. Jednak cały czas , że to nie jego styl i nie jego kino.
Owszem jest tu kilka zabawnych scen i kilka filmowych cytatów, ale całość ogląda się z umiarkowaną satysfakcją.
1941 to ciąg absurdalnych i głupawych gagów w stylu Mela Brooksa.
Jednak Spieblerg to nie Brooks i jego film chwialm traci tempo, a pod koniec już irytuje. Wiele gagów jest tu spalonych i sprawia wrażenie wlepionych na siłę.
1941 to także fabularny chaos nad którym reżyser zdaje się do końca nie panować.

Spielberg to prawdziwy filmowy geniusz, ale ten obraz jest jednym ze słabszych w jego dorobku (obok niezbyt udanej drugiej części JURASSIC PARK czy rozwlekłego i politycznie poprawnego AMISTAD).
Zobaczyć można, ale rzecz raczej szybko ulatuje z pamięci.