Właśnie oglądnołem ten film. Jeno co mi sie naprawde w tym filmie podobało to dramaturgia, poprostu niewidziałem dramatu który by tak przybił człowieka (mnie). W hollywoodzie sie kręci inaczej filmy, (dramaty) są bardziej żywe bardziej tajemnicze ale i bardziej wesołe momentami radosne i często jest bardzo cienka linia po której przekroczeniu spotkalibyśmy sie niemalże z komedia ze szczęśliwym zakończeniem. Ten film natomiast jest ponury.

Ty wkracza klimat filmu, zamknięte pomieszczenia, ponura atmoswera zdjęcia kolorystyka nastrojów, gra ciała, obrazu i muzyki która w filmie potrafi dobić, sceny o zabarwienu erotycznym dodają większego zainteresowania, oglądanym filmem, na końcu mamy satysfakcję że już sie skończyło zostaliśmy bowiem zaplątani w zamkniętą podróż do 2046 z którj nikt niewrócił, ale nam sie chyba udało. Uczucie ponurego nastroju w nas pozostaje. Film jak dla mnie sie bardzo ciężko ogląda ale jest filmem nietypowym i bardzo istotnym.

Mówi o poszukiwaniu miłości, o wspomnieniach których sie nigdy nie zapomina i które wciąż bolą a czas niemoże ich pokonać. Wątek z drzewem na wzgórzu jest też ciekawy w 2046 nie da sie schować tajemnicy ( w naszych wspomnieniach nie da sę ich schować) myślę zę liczba czy też rok 2046 ma znaczenie całkiem symboliczne co nawet reżyser chce nam pokazać, gdyź nie ma do niej duzego przywiązania ostatecznie moze byc pokuj 2047 ale to w pokoju 2046 w naszych wspomnieniach zachowujemy wszystko...

Jest rówież wątek poboczny córka własciciela pokoju i japończyk. Ogólnie wole chińskie kino w strone Domu latających sztyletów. TO JEST WYBITNE ALE ..... NO NIEWIEM DAJE NAM SMUTEK PRZYGNĘBIENIE NAWET SAMO OGLĄDNIĘCIE FILMU NIE DAJE NAM SATYSFAKCJI GDYŻ KLIMAT FILMU PRZYBIJA NAS W SPOSÓB PERFEKCYJNY