Zrozum jedno: to tylko film, w dodatku horror, co samo w sobie już stanowi zaprzeczenie realizmu, bowiem ten gatunek traktuje go mocno umownie (jak wklepiesz sobie definicję horroru w jakąś wikipedię, to już w drugim jej zdaniu jest mowa o tym, że do pozornie realnie przedstawionego świata wprowadza się elementy, które zaprzeczają prawom w nim rządzącym czyli potwory, duchy, etc). BTW: Gdyby bohaterowie podejmowali racjonalne decyzje, nie byłoby tej historii bo zamiast wracać do Londynu, woleliby trzymać się od niego z daleka. To kolejna reguła gatunkowa. Dalej - błędy, jak chociażby scena z samochodem, w której bohaterowie przeżyli atak z użyciem gazu. No ok, można się czepiać, ale to wciąż nie jest jakaś mega rażąca wtopa - na pewno jest to o wiele bardziej do przyjęcia, niż jedna scena z "Blair Witch" z 2016 roku i pewna szybka wspinaczka na drzewo w wykonaniu osoby, która ledwo co może się poruszać :) Mnie osobiście trochę nie przekonywało to, jak szybko wirus reaguje, kiedy dostanie się do organizmu zdrowego człowieka. Stoi to w sprzeczności do rzeczy głoszonych przez medycynę, ale - jak już napisałem na początku - bierzmy na poprawkę to, że to tylko fikcja filmowa plus założenia kanwy gatunkowej . Moim zdaniem film jest naprawdę udany i pod wieloma względami przebija część pierwszą, która niekiedy była przegadana i horror gdzieś się wymykał. Tutaj tego nie ma, jest niesamowity klimat plus ciągłe utrzymywanie w niepewności, rozmach tylko w najbardziej kluczowych scenach, bez hollywoodzkiego patosu i to, co stanowi kwintesencję kina grozy - ponure zakończenie z zarażonymi w Paryżu. Jak chcesz realne kino, załącz sobie jakiś dramat, bo ten gatunek filmowy stara się pokazywać realne, prawdopodobne postaci bez jakiegoś większego koloryzowania. A jeśli film ma być w 100% realistyczny, to obejrzyj sobie jakiś dokument. Pozdrawiam.