1) Warsztat filmowy. Można napisać, ze film wtórny, albo mało oryginalny, brak tutaj znamion typowego kina polskiego (drętwe aktorstwo, długie ujęcia, dłużyzny, patriotyczna megalomania, sztuczne moralizatorstwo itd.). Reżyser przyrządza smaczną filmową strawę z dobrze znanych składników, stawiając na lekkość narracji, westernową opowieść osadzoną w realiach ponurego, schyłkowego PRL i upadającej, pozostającej w stanie chronicznego kryzysu gospodarki. Podejrzewam, że przy okazji, całkiem przypadkowo wyszło dzieło oryginalne choć czerpiące pełną garścią z ogranych schematów.

2) Piotr Głowacki gra swoją rolę lekko, z kpiarskim zacięciem, ze smakiem ją przerysowując. Dzięki niemu w filmie panuje atmosfera ponurego pure nonsense, absurdalności i niedorzeczności. Doskonała kwintesencja ustroju socjalistycznego i charakterystyka osób, które go tworzyły i podtrzymywały.

3) Wszystkim miłośnikom kina, które mroczne czasy PRL znają jedynie z wypowiedzi swoich rodziców i dziadków. Nie przenoście współczesnych ocen, opinii rodem z ubeckiej propagandy w czasy przeszłe. Na początku lat osiemdziesiątych XX wieku wielu ludzi rzeczywiście wierzyło, że Polskę stać na wybicie się na niepodległość i demokrację. Wierzyło także, ze nastaną autentyczne rządy wolnego społeczeństwa. Niestety, służba bezpieczeństwa zmontowała grę operacyjną "okrągły stół" obsadzając w rolach głównych starannie wyselekcjonowanych, zastraszonych i stłamszonych przywódców opozycji. Doskonale ich wzajemnie rozegrała przypominając dawne urazy i podsycając wygórowane ambicje, wyolbrzymiając fałszywe podejrzenia. Do tego typowo ludzka chciwość, pycha, próżność, zawiść i cóż, Polska znów straciła swoją szansę na niepodległość.