Krótki (jakieś 1.5h), trwający zapewne tyle ile realny opór Duńczyków pamiętnego 9 kwietnia, ale dobry.

Film nakręcili Duńczycy i nie ma co ukrywać że stanowi swego rodzaju próbę oddania honoru własnej nacji (widać to zwłaszcza na końcu kiedy pojawiają się wywiady z weterenami tamtego dnia), jednak nie czyni tego w sposób nachalny czy patetyczny.

Jest to jeden z nielicznych filmów wojennych jakie widziałem podczas których autentycznie drżałem trochę o los bohaterów.

Trzyma w napięciu, niektóre momenty ogląda się na krawędzi fotela, ma bardzo ładne, realistycznie ukazane sceny potyczek (bo bitwami tego nie można nazwać) z najeźdźcą - ataki z flanki, ogień zaporowy, walka w terenie zabudowanym. Trup nie ściele się gęsto jak w typowym filmie wojennym i to jest moim zdaniem zaletą.

Skłania do refleksji nad sensem i zakresem stawiania czynnego militarnego oporu, zwłaszcza w kontekście np. ostatnich wydarzeń na Ukrainie.

Nie jest to jakieś arcydzieło ale reżyser stanął na wysokości zadania.
Solidne 7/10.