W roku 2068 Ziemia smagana jest tajfunami, podmorskimi wstrząsami, suszami i powodziami. W tych apokaliptycznych okolicznościach argentyński naukowiec przedstawia pewną teorię: jak wiadomo oś, wokół której obraca się nasza planeta jest odchylona od pionu z powodu siły grawitacyjnej Księżyca, gdyby zatem ludziom udało się zniszczyć Księżyc, oś Ziemi wyprostowałaby się co ustabilizowałoby klimat. Wspólnota międzynarodowa odrzuca tę teorię, jednak rząd Argentyny, bez konsultacji z pozostałymi krajami, postanawia stanąć w awangardzie ludzkości i wysłać tajną misję w celu całkowitego zniszczenia ziemskiego satelity. Projekt nosi nazwę „Żegnaj kochany Księżycu”. Kiedy międzynarodowe potęgi dowiadują się o tej misji grożą Argentynie surowymi sankcjami ekonomicznymi, dążąc do wymuszenia rezygnacji z niej. Załoga statku kosmicznego Estanislao, która miała dokonać zniszczenia ziemskiego satelity, pozostawiona w przestrzeni kosmicznej własnemu losowi i pozbawiona kontroli nad statkiem krąży wokół Księżyca. Załoga składa się z trójki astronautów: komendanta Delgado (Gabriel Goity) i podkomendantów Estebana Ulloa (Alejandro Urdapilleta) i Silvii Rodulfo (Alejandra Flechner), którzy porzuceni na łasce losu zwracają się przeciwko sobie. Obserwuje ich obca istota, która wyrzuca w przestrzeń kosmiczną komendanta Delgado. Kiedy już są sami na statku, Silvia Rodulfo wyznaje Estebanowi Ulloa, że zawsze się w nim kochała i ta jej wielka namiętność była powodem wybrania przez nią kariery astronauty, aby zawsze być blisko ukochanego. Wzruszony wyznaniem Ulloa oddaje się jej, są jak Adam i Ewa u wrót nowego wszechświata. Lecz nagle obserwujący ich obcy, potężny i groźny, wdziera się na statek aby wyznać ziemiance swą miłość.