West Staines pod Londynem, rewir gangu Alego G. Dom kultury imienia Johna Nikea, w którym tytułowy bohater prowadzi dość nietypowe warsztaty dla młodzieży, ma zostać zamknięty z powodu braku funduszy. "Jak te dzieciaki wyrwą się teraz z getta??". Nurtowany tym pytaniem Ali rozpoczyna jednoosobową krucjatę na rzecz ocalenia ośrodka. Ogłosiwszy głodówkę protestacyjną przykuwa się do przystanku autobusowego, czym niechcący ściąga na siebie zainteresowanie wicepremiera. Ten ostatni, wobec spadającej popularności swojej partii, szuka, bowiem młodego, zdolnego kandydata, który zapewni mu zwycięstwo w wyborach parlamentarnych. Upatrując w karierze poselskiej szansy na ocalenie ośrodka, Ali przystaje na propozycję. Wspierany przez Babcię (Barbara New), ukochaną Julie (Kellie Bright) i najlepszego kumpla imieniem Ricky C (Martin Freeman), Ali G zostaje członkiem parlamentu. Niebawem zapomina o bliskich i poświęca się ratowaniu świata. Nie wie, że złakniony władzy wicepremier Carlton (Charles Dance) zamierza wykorzystać go do skompromitowania premiera i przejęcia stanowiska przewodniczącego partii. Tymczasem alternatywne poglądy Alego na kwestie szkolnictwa, służby zdrowia i imigracji niespodziewanie owocują wyraźnym wzrostem poparcia ze strony młodego elektoratu. Do czasu, kiedy to w przeddzień zwołanej przez premiera konferencji pokojowej Ali i Julie zjawiają się na uroczystym bankiecie w Chequers. Julie przyłapuje Alego na flircie z seksowną sekretarką wicepremiera, Kate (Rhona Mitra). Ali odnajduje zapłakaną ukochaną w sypialni premiera i pociesza ją w jedyny znany sobie sposób, nieświadomy, że ich seksualne wybryki rejestruje ukryta kamera. Sytuację komplikuje fakt, że nasz bohater jako erotyczny rekwizyt wykorzystuje kapelusz premiera. Kiedy przebieg konferencji pokojowej zaczyna niebezpiecznie kojarzyć się z bliskim konfliktem zbrojnym, Ali postanawia ostudzić militarne zapędy delegatów herbatą doprawioną marihuaną. Ratując świat i premiera przekreśla jednak własną karierę polityczną. Już nazajutrz sprawa trafia do mediów i nasz bohater zmuszony jest podać się do dymisji. Ali jest sam. Stracił jedyną szansę uratowania domu kultury, stracił przyjaciół, a co gorsza, może też stracić ukochaną Julie, na którą już ostrzy sobie zęby znienawidzony przywódca konkurencyjnego gangu z West Staines, Hassan B (Ray Pathaki). Premier również jest w tarapatach. Nagranie ukazujące go w trakcie stosunku z domniemaną prostytutką zmusza go do rezygnacji z urzędu. Prawdę zna tylko Ali. Musi odzyskać dobre imię, zrehabilitować premiera i pokrzyżować plany podłego Carltona. Musi wykraść kasetę, którą ten ostatni schował w sejfie w Chequers. Ali i Ricky C wskrzeszają dawno zapomnianą, piracką rozgłośnię Drive by FM i wysyłają w eter dramatyczny apel. Zwołują chłopaków z Langley Village, Iver Heath, Englefield Green i - w akcie ostatecznej desperacji - członków znienawidzonego gangu z East Staines. O zmroku włamują się do rezydencji premiera w Chequers, pokonują siatkę elektronicznych zabezpieczeń, w genialnie nieortodoksyjny sposób forsują sejf i odzyskują kasetę. Ale czy to wystarczy? ALI G INDAHOUSE to pierwsza produkcja Dana Mazera, Erica Fellnera i Tima Bevana. Nadzór nad całością prac sprawowali szefowa WT2 Natasha Warton i Sacha Baron Cohen. Scenariusz autorstwa Mazera i Sachy Barona Cohena wyreżyserował Mark Mylod. Zdjęcia kręcono w plenerze, w Londynie, Staines i Los Angeles w okresie maj-lipiec 2001. Sacha Baron Cohen wcielił się w swoje najbardziej znane alter ego, czyli w Alego G. Sekundują mu wschodzące gwiazdy Kellie Bright (Julie), Martin Freeman (Ricky C) i Ray Pamthaki (Hassan B). W role premiera i wicepremiera wcielili się weterani sceny i ekranu, Michael Gambon i Charles Dance. W roli osobistej sekretarki wicepremiera, Kate, zobaczymy piękną Rhona Mitra.
Ali G
Ali urodził się i dorastał w Staines. Obecnie mieszka u babci, w West Staines, tj dzielnicy zachodniej. Ma dziewczynę, Julie, znaną również jako Me Julie. Ali jest przywódcą największego, bo trzyosobowego, gangu w okolicy - Brygady z West Staines. Tam też poznał przyjaciela na całe życie - Rickyego C. Razem prowadzą piracką rozgłośnię radiową Drive By FM. Zawodowo realizował się Ali jako DJ w klubie Crooked Billet, gdzie w każdą niedzielę (wjazd 3.99 funta, w tym zimny bufet) dorabiał do skromnych sumek z handlu narkotykami. To właśnie w Crooked Billet Ali został po raz pierwszy zauważony przez media. Jako "głos młodego pokolenia" zadebiutował na antenie Channel 4, w programie The 11 O'Clock Show. Rychło też stał się narodowym fenomenem medialnym, a jego autorskie "booyakasha", "aiii" i "minga" niebawem weszły do języka codziennego. Rok później stacja Channel 4 rozpoczęła emisję Da Ali G Show, którym to programem Ali dwukrotnie zasłużył sobie na nagrodę British Academy Award w kategorii najlepszy komik i najlepszy program satyryczny. Z nadejściem nowego tysiąclecia Ali zadebiutował na rynku muzycznym, w teledysku Madonny pt. Music. W Sztokholmie wręczał jedną z prestiżowych nagród MTV Europe Music Award. Ostatnio we Frankfurcie wystąpił już w roli mistrza całej ceremonii. Zwieńczeniem medialnej kariery Alego jest pełnometrażowy film "Ali G Indahouse", w którym między innymi usłyszymy go w duecie z samym Mr. Bombastic Shaggy.
Producenci
WT2 WT2 powstało w kwietniu 1999 jako rozszerzenie jednej z największych europejskich wytwórni filmowych, Working Title Films. Głównym założeniem WT2 jest wspieranie młodych, utalentowanych filmowców. Pierwszy film, Billy Elliot (2000, reż. Stephen Daldry) przyniósł wytwórni ponad 100 milionów dolarów zysku i liczne nagrody, w tym 3 nagrody BAFTA, 3 nominacje do Oscara® i 2 Złote Globy. TIM BEVAN I ERIC FELLNER Kierowane od 1992 przez Tima Bevana i Erica Fellnera Working Title to jedna z czołowych europejskich wytwórni filmowych. Zyski z ponad 40 wyprodukowanych przez nią filmów przekroczyły 2 miliardy dolarów. Wytwórnia ma na swoim koncie 4 Oscary® - za "Elizabeth", "Dead Man Walking", "Fargo", 18 British Academy Awards, m.in. za filmy "Billy Elliot" i "Cztery wesela i pogrzeb" oraz liczne nagrody z Festiwali Filmowych w Cannes i w Berlinie. Współpraca ze scenarzystą Richardem Curtisem i aktorem Hughem Grantem zaowocowała trzema najbardziej kasowymi filmami wytwórni: "Cztery wesela i pogrzeb", "Dziennik Bridget Jones" i "Notting Hill". Ten ostatni to, jak dotąd, najbardziej dochodowe przedsięwzięcie brytyjskiej kinematografii. Curtis dał się również poznać jako autor scenariusza filmu "Jaś Fasola: Nadciąga totalny kataklizm" z udziałem Rowana Atkinsona. Working Title może się też poszczycić długą współpracą z braćmi Coen, dzięki której powstały "Fargo", "Hudsucker Proxy", "Bracie, gdzie jesteś?", "Big Lebowski" i "Człowiek, którego nie było". Tej ostatniej pozycji Joel Coen zawdzięcza tytuł Najlepszego Reżysera na zeszłorocznym festiwalu w Cannes. Kolejnym powodem do dumy jest dla wytwórni Working Title szereg udanych adaptacji utworów literackich. Wymienić tu można "Przeboje i podboje" pióra Nicka Hornbyego, w reżyserii Stephena Frearsa czy "Był sobie chłopiec" tegoż autora, w reżyserii braci Weitz. Kolejne godne uwagi pozycje to "Kapitan Corelli" Johna Maddena, z udziałem Nicolasa Cage'a i Penelope Cruz, Przed egzekucja" Tima Robbinsa z udziałem Susan Sarandon i Seana Penna, czy wreszcie klasyka kina dziecięcego, "Pożyczalscy".
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.