Oceń go na tyle, na ile Ci się podoba, nikt Cię nie zmusza do patrzenia na niego jako coś wspaniałego. Jest chyba dość sporo recenzji tego filmu (na blogach, stronach), wystarczy je przeczytać, żeby zobaczyć, jak widzą ten obraz inni. Trudno jednak zgodzić się z tym, że jest o niczym. Jeden z, jak sądzę, najważniejszych cytatów w filmie, który zarazem wykłada jego temat, to: „I have lost something. I'm not exactly sure what it is, but I know I didn't always feel this... sedated”. O tym właśnie jest. O przesypianiu życia i próbie jego wskrzeszenia. Przywołałeś pokrótce każdą historię, ale w sposób zbyt powierzchowny, płytki. One wszystkie są wyjściem do czegoś.

odpowiem Ci tym cytatem z filmu: "na pewno nie macie pojęcia o czym mówię, ale nie martwcie się, na pewno kiedyś zrozumiecie"

Jeden z najlepszych filmów w historii kina to nie ulega wątpliwości. Opowiada on o tylu sprawach, jest mistrzowsko zrealizowany, ma mistrzowski scenariusz, genialną grę aktorską Spaceya, orginalną muzykę Newmana, piękne zdjęcia. Jest naprzemian świetną komedią i rewelacyjnym dramatem opowiadającym o najważniejszych sprawach współczesnego życia: narcyzm, depresja, materializm, brak poczucia własnej wartosci, homofobia. Mówi o tym jak można rzucić pracę, której sie nienawidzi. Film jest studium współczesnych relacji i ich sztuczności po to aby osiągać korzyści zawodowe, jak w scenie gdzie Burhnamowie przyszli na imprezę handlową. Scenariusz jest majstersztykiem bo relacje głównych postaci się naprzemian ze sobą fantastycznie przeplatają jak np Frank co myśli o Lesterze, Lester o Angel, Angel o Rickym, Ricky o Lesterze, Angela o Carolyn, oraz o Lesterze, Jane o Lesterze, Lester o Jane itd. Film opowiada o najważniejszych sprawach, pokazuje że rodzina jest najważniejsza. Lester jak się zakochuje w Angeli wchodzi w stan wrażliwości i niesamowitości i taki ma też charakter cały ten film. Przed śmiercią Lester osiąga najwyższe szczęście patrząc się na swoją rodzinę. Frank zabija Lestera bo został przez niego odrzucony gdyż myślał że Lester jest gejem. Dla Angeli Ricky jest wariatem, czubkiem a dla Rickiego Angela jest pustą, żałosną narcystką. Ricky jest gościem który patrzy na świat prawdziwiej i bliżej niż inni i mowi o tym jaki ten świat jest piękny. Carolyn to kobieta która trzyma za twarz Lestera, nawiązuje romans z Buddym i staje się wyluzowana ze stresującej pracy. Film jest perfekcyjny, doskonale wyważony i nie ma tam żadnych zbędnych scen, wszystko jest świetnie skomponowane. Po seasnie jak go obejrzałem za drugim razem to wpadłem w stan dziwnej niesamowitości i wrażliwości, którą wywołał ten film i utrzymywał się we mnie przez 2 -3 dni. Byłem zdumiony jak można nakręcić tak mistrzowski film. Z miejsca stał się on moim numerem jeden wszystkich filmów jakich widziałem i jest nim do dzisiaj. Co ciekawe na początku film wydaje się zwyklym hamburgerodramatem ale od sceny marzeń Lestera o Angeli rozwija się w zupełnie innym, ważniejszym kierunku. Gra aktorska Kevina to inny temat. Kevin w tym filmie pokazuje mnóstwo różnych twarzy. Niesamowite jest to jaki on ma potężny warsztat aktorski, ile on ma różnych emocji postaci to masakra. W filmie jest jeszcze dużo innych rzeczy, których już nie chce mi sie przytaczać.

Dobrze powiedziane