Film może sie podobać lub nie, ale Sophie wygląda w nim wprost przepięknie!
To jest moim zdaniem jej najwspanialsza kreacja (abstrachując od gry aktorskiej). To co sobą przedstawia w tym filmie to dla mnie jest niepodważalny i nieosiągalny nigdzie indziej ideał piękna kobiecego ciała.
A jest wiele aktorek (szczególnie w Hollywood), które są naprawde ładne i bardzo atrakcyjne, jednak w tym konkretnym filmie Sophie bije je nie o głowę, ale o długość całego ciała.

A a propos może nieco powolnej akcji i jak ktoś napisał kontrowersyjnych pozytywnych bohaterów. Proszę państwa to nie jest kino z pod znaku Hollywood włąśnie to nie jest nawet kino "amerykańskie" i za to właśnie je cenię! Jak tak się przyjrzycie to na przestrzeni dziesiątków lat Hollywood sztywno trzyma fason i nie odstępuje go na krok. Mianowicie w przeróżnych konfiguracjach schemat jest identyczny i odpowiada pierwocinom amerykańskiego gatunku - westernu! Dobry, prawy szeryf kontra ochydny bańdzior vel grupa bańdziorów. Oczywiście przez lata pewne niuanse się zmieniły, szeryfa zastąpił glina często przybrudzony ale w finale i tak zawsze przechodzi katharzis i oczyszczenie z grzechów.
I za to nie lubię, a raczej niżej cenię kino z USA w stosunku do europejskiego, za tą nieznośną przewidywalność finału, zawsze koniec jest pozytywny choćby opowiadał o najgorszej tragedii.
Ale to niestety wynika albo z mentalności amerykanów albo raczej ze swoistego kodeksu samocenzury jaki nakłada samo na siebie środowisko filmowe w Stanach, a przynajmniej to "oficjalne", "zależne"! Pewnie nie wszyscy pamiętają, a może nawet nie wiedzą, że paredziesiąt lat temu zebrało się grono zatetryczałych bonzów przemysłu filmowego Stanów Zjednoczonych Ameryki i określiło kanon co i jak wolno pokazywać i jak kręcić filmy w USA. Mimo iż de facto ten kodeks obecnie formalnie nie funkcjonuje (a przynajmniej w takiej formie jak przed laty) to amerykańscy twórcy niejako wyssali go z mlekiem matki i mentalnie nie są w stanie się od niego uwolnić!
A kino europejskie jest wolne od takowych skostniałych stereotypów przez to o wiele ciekawsze i interesujące. W Europie dramat jest dramatem i to co się ma żle skończyć tak się kończy. Bo życie właśnie takie jest - najpierw jest ciężko a potem się umiera! Życie i wogóle żeczywistość jest szara, brudna, pogmatwana, ale nie pozbawiona oczywiście przebłysków jakiegoś światła i czsami nawet urzywa wybielacza. I takie właśnie jest kino Europejskie!