Przypisanie tego dzieła do gatunku horroru to jakaś kpina osoby, która nie oglądała lub nie zrozumiała filmu. Czy występowanie w tytule słowa antychryst, czyli diabeł powinno wiązać się z tym, że film jest horrorem? To tak jakbyś film "Czas surferów" przypisać do gatunku dramatu sportowego...
Wiem, że filmy Larsa są ciężkie. Zawsze pokazują te zachowania, które chcemy wyprzeć i za nic nie chcemy się przyznać, że są częścią człowieka. Dodatkowe utrudnienie w zrozumieniu "Antychrysta" jest to, że film jest pewną przenośnią, zobrazowaniem pewnego abstrakcyjnego pojęcia....no właśnie... jakie to pojęcie? Otwórz jest to klucz do zrozumienia filmu....a chodzi o osobowość.

Osobowość- jest głównym bohaterem filmu. Osobiść składa się z 3 struktur: id, ego i superego, a każda z tych części reprezentowana jest przez 3 aktorów: ona, on i dziecko. Dziecko w filmie reprezentuje superego, czyli wartości społeczne i moralne akceptowalne w danym środowisku, a które nabywane są przez dziecko od rodziców w procesie socjalizacji- czyli jest to to coś co nas cywilizuje i wpisuje w dane społeczeństwo. Film opowiada o tym, co dzieje się z osobowością, kiedy superego umiera- tak jak umarło dziecko w filmie.
Przejdźmy do kolejnych postaci. Ona- reprezentuje id osobowości, czyli w dużym uproszczeniu pierwotne dziedziczone instynkty, id działa na zasadzie impulsów, redukuje skomplikowane procesy do prostych odruchów zaspakajania. On- reprezentuje ego. Ego wytwarza się, ponieważ generowane przez id pragnienia wymagają działań w świecie rzeczywistym, a ego jest narzędziem do ich zaspokojenia. To ego decyduje, które pragnienia zostaną zaspokojone i jak, a które nie- stąd konflikty wewnętrzne i różne zaburzenia np. wyparcie itp. Ego pełni rolę analityka, często tłumi pragnienia.

I teraz najważniejsze. Kiedy superego (dziecko) umiera (a umarło, bo ona zapragnęła zaspokoić pragnienie, a on uległ), wtedy nabyte umiejętności społeczne odchodzą w zapomnienie- ona i on wynieśli się do głuszy, dlateko do społeczeństwa. Osobowość pozbawiona superego to już tylko id i ego, które walczą wciąż ze sobą- id usiłuje zrealizować pragnienia, dać upust rozpaczy i złości, a ego wciąż je blokuje, analizuje (dlatego on w filmie jest jej psychologiem). Natomiast z racji tego, że to id jest najbardziej pierwotną częścią osobowości wygrywa- zabija ego (człowiek, który tłumi swój gniew, instynkty, popędy, pragnienia w końcu ulega szaleństwu i pozostają już jedynie u niego instynkty pierwotne nieracjonalne).
Samo id jest utożsamione z diabłem, antychrystem, bo jest to całkowite przeciwieństwo superego, czyli ucywilizowania społecznego, wartości, tego co nas uczłowiecza. Samo id to zwierzęcy instynkt, to chaos wymykający się spod kontroli.

Oto moja interpretacja filmu. Jak wam się podoba? Czy zgadzacie się z nią?