Ludowy kaznodzieja z niewielkiego miasteczka dowiaduje się o niewierności swej młodej
żony, masakruje jej kochanka - i wyjeżdża na południe kraju, by zacząć nowe życie.
W Luizjanie zakłada wspólnotę religijną, przemawia w domach modlitwy i przez radio,
zdobywa popularność. Przypadkowo żona słyszy jego kazanie na falach eteru.

Świat Eulissa "Sonny" Deweya, znanego i charyzmatycznego zielonoświątkowego kaznodziei rozpada się, gdy ten dowiaduje się, że jego żona Jessie ma romans z młodym pastorem. Zmęczona długimi nieobecnościami męża tak manipuluje przepisami kościelnymi, że odbiera mu parafię. Sonny staje w obliczu utraty wszystkiego, co było mu cenne: żony, dzieci i kongregacji. Opanowany przez zazdrość i gniew upija się i uderza kochanka Jessie kijem baseballowym w głowę. Ofiara ataku traci przytomność i zapada w śpiączkę. Zdając sobie sprawę, że posunął się za daleko, Sonny wyjeżdża z miasta i przyjmuje nową tożsamość. W Bayou Boutte zakłada kościół "Drogi Do Nieba, Z Której Nie Można Zawrócić". Siebie nazywa Apostołem. "Apostoł" jest poruszającym i szczerym dramatem człowieka na drodze do odkupienia. "Nikt z nas nie jest po prostu tym albo tamtym. Jesteśmy tak samo dobrzy, jak i źli. Apostoł nie był złym człowiekiem. Film nie opowiada o tym, jak zły facet odnajduje odkupienie. Film mówi o tym, że zbrodnia nie popłaca. On w końcu trafia do więzienia. Nie znaczy to więc, że jeśli się prosi o przebaczenie, Bóg uchroni przed więzieniem. Trzeba zapłacić cenę zgodnie z prawem." - mówi Robert Duvall

"Sonny", pastor zielonoświątkowców z teksaskiego miasteczka, to człowiek o religijności rzadko współcześnie spotykanej, żarliwej, pełnej osobistej namiętności. Nie jest przy tym żadnym świętym, przeciwnie: to zdradzający żonę kobieciarz, człek porywczy! Pewnego dnia dowiaduje się, że odebrano mu kongregację, a w chwilę potem żona oświadcza mu, że zakochała się w młodszym duchownym z tego samego zgromadzenia.
[gazeta.pl]

Sonny (Robert Duvall) to charyzmatyczny kaznodzieja. Jest szczery, dobrze zna pismo święte i głęboko wierzy w słowo które głosi. Biblia jest dla niego jedynym drogowskazem, wie że powinien głosić słowo Pana i czuje, że jest do tego stworzony. Kaznodzieja szybko zjednuje sobie rzesze wiernych, dla których staje się przewodnikiem duchowym. Potrafi rozmawiać ze współwyznawcami, rozumie i pomaga rozwiązywać ich problemy. Mimo swego daru jest normalnym człowiekiem, kochającym i opiekuńczym.