miałem mieszane uczucia podczas oglądania tego filmu. z jednej strony ma się wiedzę że oglądamy prawdziwą historie francuskiego ruchu oporu (który nota bene sam reżyser współtworzył) a z drugiej prawda ekranu wypada strasznie blado bo zupełnie sztucznie i nieprzekonuwująco. Ma się wrażenie ze obcuje się z jakimś ascetycznym, manierycznym teatrum na granicy śmieszności, trywialności żeby nie rzec banału czy fikcji, która dokonuje się min. przez swoją swoją skrótowość, dla mnie zupełnie niepotrzebną bo szkodzącą filmowi. ten dysonans mnie strasznie męczył i przeszkadzał, a na dodatek dołożyła się jeszcze do tego sumiennie maniera reżysera. zupełnie też nie rozumiem jego zabiegu by pokazywać okrucieństwa tylko ruchu oporu (min. egzekucja zdrajcy), kiedy to sadystyczne metody hitlerowców sprowadzają się na ekranie do sadzania przesłuchiwanych na stołku, czy obrazu spokojnego życia jakie ufundowali więziom w obozie koncentracyjnym. dziwny film