23-letnia Marina mieszka z ojcem architektem w typowym miasteczku fabrycznym nad morzem. Ponieważ ludzie wydają jej się dziwni i odpychający, dziewczyna trzyma się z boku. Woli poznawać rodzaj ludzki poprzez piosenki zespołu Suicide, dokumenty o ssakach Sir Davida Attenborough i lekcje wychowania seksualnego, które otrzymuje od swojej jedynej przyjaciółki, Belli. Pewnego dnia do miasta przybywa nieznajomy, który na początek wyzywa Marinę na pojedynek w piłkarzyki. Tymczasem jej ojciec czyni rytualne przygotowania do pożegnania XX wieku, który uważa za „przereklamowany”. Relacje z dwoma mężczyznami i sojuszniczką Bellą, pomagają Marinie zgłębić niezwykłą tajemnicę, jaką stanowi dla niej dziwny ludzki gatunek.

Główna bohaterka, dwudziestotrzyletnia Marina, w ujmujący sposób łączy w sobie ciekawość świata i wynikającą z braku doświadczenia nieśmiałość. Jednym z najważniejszych celów dziewczyny szybko staje się odkrycie własnej seksualności. Tsangari przygląda się tym wysiłkom z empatią, a gorycz ewentualnych niepowodzeń neutralizuje ekscentrycznym poczuciem humoru. Z życzliwością starszej siostry kieruje w stronę Mariny radę, która wydaje się stanowić sedno całego filmu. Z "Attenberga" bije przekonanie, że osiągnięcie życiowej satysfakcji jest możliwe tylko po porzuceniu wstydu i po akceptacji własnych instynktów.