To naprawdę niezły film... tylko trzeba do niego odpowiednio podejść. Trzeba mieć na uwadze, że film był krecony dla japońskiej widowni (tam został przyjęty entuzjastycznie). Nic więc dziwnego, że dla przeciętnego Europejczyka, który niewiele widział azjatyckich produkcji i nie jest przyzwyczajony do specyficznej, często rozwlekłej konstrukcji tamtych filmów, ten film mógł być rzeczywiście nudny (szczególnie w pierwszej połowie)... tym bardziej, że Avalon to kino tzw. ambitne, gdzie rozrywka widza jest najmniej ważna.
Nawet mnie (mimo, że niejeden azjatycki film widziałem) pierwsza połowa filmu też wynudziła (jedyne co tu trzyma przy filmie to wspaniałe zdjęcia i muzyka)... ale potem historia naprawdę mnie wciągnęła i zainteresowała (mimo sztywnych dialogów i Małgorzaty Foremniak).
Dopiero po obejrzeniu całości człowiek uświadamia sobie, że wszystko w tym filmie, łącznie z tymi nieraz bezsensownymi dialogami, nudą, powtarzalnością scen, itp., było świadomym i zamierzonym działaniem twórców.
Największy minus filmu to Małgorzata Foremniak, która mnie po poprostu w tej roli drażni... ale Japońcom się podoba.

Jeśli się zastanowić, to film stawia wiele ważkich pytań (a nie tylko co stało się z psem), przy czym nie udziela żadnych odpowiedzi... ba! nie daje nawet wskazówek... generalnie warto film obejrzeć (choć zawczasu należy przygotować w sobie zapas cierpliwości).