Jeżeli chodzi o możliwości wpływania na ludzkie zachowania, to osoby o prezentowanych w filmie zdolnościach byłyby użyteczne jako agenci w tym samym stopniu, co np. James Bond lub Spiderman. Istotą wszelkiej działalności agenturalnej jest zbieranie informacji bez zdradzania własnej roli. Zmuszanie setek ludzi, by do siebie strzelali lub masakrowali się gołymi pięściami jest dokładną odwrotnością każdej efektywnej formy wywiadu. Zabijanie to ostateczność i rzadko bywa celem samym w sobie. Nie sposób ukryć śmierci kogoś ważnego, np. agenta strony przeciwnej. Agent dokonujący kolejnych rzezi w pokazanej skali byłby równie niewykrywalny jak skutki nalotu dywanowego.

Bezpośrednia kontrola umysłu mogłaby być efektywnym narzędziem wywierania wpływu jedynie wtedy, gdyby można ją osiągać zdalnie, a i tak wymagałaby subtelności, żaby zachowanie osoby kontrolowanej nie wzbudzało podejrzeń ludzi z jej otoczenia. Zatem kontroli należałoby poddać dziesiątki, a może nawet setki wysoko postawionych decydentów. Nawet gdyby to było możliwe, skala komplikacji takich zabiegów skutecznie eliminowałaby ich rzeczywistą użyteczność, choćby z tego względu, że osoby nadzorujące pracę agentów też musiałyby posiadać ich zdolności, ich przełożeni również itd. Fabuła ogranicza zdolności agentów umysłu do ich pola widzenia, stąd śmieszny motyw hełmów, mających w założeniu blokować możliwość ataków.

O wiele lepiej wpływać na ludzi pośrednio, np. za pomocą mediów, gospodarki, dyplomacji, partii politycznych, religii itp., więc agenci wdzierający się do umysłu w pokazany sposób to trochę próba organizacji międzykontynentalnej poczty konnej w dobie Internetu. Twórcy podkreślili absurd pomysłu już w scenie otwierającej, kiedy pani z wiejskiego sklepiku była gotowa rozprawić się z bohaterami przy pomocy młotka. Podobnie kasjerka w banku wszczęła alarm. Skoro po wizycie mentalnego manipulatora ktoś zauważa, że zniknął towar z półki lub pieniądze z kasy, to jak twórcy wyobrażali sobie „dyskretną” kontrolę w skali międzynarodowej?

Zabawnie wypada także wątek tajnego archiwum w ogólnodostępnej ruderze, „ukrytego” za ścianką możliwą do rozbicia gołymi rękami, choć trzeba przyznać, że filmowcy usiłowali uwiarygodnić scenę, przenosząc w tym wypadku akcję do Polski. Wokół pustostanu bohaterowie pozostawili bodajże trzy trupy z ranami postrzałowymi i bronią, co w Polsce zapewne nikogo by nie zainteresowało. Oczywiście w Polsce to mogłoby się wydarzyć, choćby z tego powodu, że Polska jest najważniejsza i zawsze dla Polaków. Są to powszechnie znane fakty, również w Hiszpanii.

Arcyciekawie pokazano uboczne efekty pracy umysłowej mentalnych agentów. Kiedy chcieli czegoś naprawdę mocno, rogówka ulegała całkowitemu zmętnieniu, bądź też dokonywali jakichś niewiarygodnych wyczynów, w zasadzie całkowicie przekształcając strukturę fizyczną oczu. Metamorfozom towarzyszyły dziwne dźwięki, jakby gdzieś poza kadrem przelatywał śmigłowiec. Zapewne pomysł na taką oprawę dźwiękową miał podkreślić niezwykłość zmian fizycznych bohaterów, ale efekt sugerował, iż to ukazane przemiany były źródłem dziwnych odgłosów. Niby drobiazg, jednak działał i cieszył za każdym razem.