Zaraz po obejrzeniu filmu stwierdziłem że jest to arcydzieło. Emocje jakie we mnie wywołał były niesamowite. Amy chora na raka przeżywająca to niesamowicie, ostra debata profesora ze studentem - wow.
Rozumiem że reżyser miał na celu przekazać przesłanie jakoby wiara to wolna wola (a przynajmniej mam taką nadzieję). Niestety po otrząśnięciu się z emocji, zobaczeniu średniej ocen dla filmu i przeczytaniu innych tematów tu na forum stwierdzam że faktycznie jest tu pewna manipulacja.
Reżyser dobrze "zasłania się" silnym nacechowaniem emocjonalnym filmu co usypia myślenie. Uważam że film ma jednak trochę propagandowe/zafałszowane przesłanie. Widzimy tutaj rodzinę muzułmanów - nie-katolików - bezwzględni, zapatrzeni w swoją wiarę, zdolni wyrzucić własną rodzinę za drzwi; Następnie widzimy profesora - inteligentny ateista wojujący z teizmem co autor zakrywa nienawiścią do Boga z powodu śmierci matki profesora; Z drugiej strony widzimy wspaniałego, idealnego i nieskazitelnego chrześcijanina głoszącego jakoby Bóg i wiara to wybór i mamy wolną wolę.
Co jednak widzimy na filmie? Zły ateista walczący z wiarą który koniec końców przedstawiony jest jako "dobry ateista to martwy ateista"; Następnie widzimy rodzinę muzułmanów która przekazuje informację że nie-chrześcijanie to zawsze zło i bezwzględność a tylko wiara w tego jedynego Boga jest dobra i prawidłowa i daje zbawienie.
Dałem twórczości ocenę 5/10 ze względu na niesamowite emocje. Wierzę też że autor miał na myśli coś innego niż można wywnioskować. Obym się nie mylił...
Do gry aktorskiej jak i samych aktorów nie mam jak się przyczepić. Zdecydowanie widziałem gorsze produkcje pod tym względem.
Cóż... Mam mieszane uczucia. Ciekawy, warty obejrzenia by spróbować wyciągnąć własne wnioski i doświadczyć pewnych niesamowitych emocji.