Film ukazuje poetę poprzez jego poezję. Ja osobiście dostrzegłem tam duszę, duszę poety, tkliwą, stanowczą i szlachetną. Ale właśnie takie było pokolenie Baczyńskiego.
A co do umownej konwencji artystycznej tego obrazu można się sprzeczać lecz cieszy mnie ,że powstał film na moje oko głęboki artystycznie. Wręcz zmusza potencjalnego widza do sięgnięcia po tomik poezji Baczyńskiego. Fakt,że kiedyś idolem kolejnych pokoleń młodzieży byli poeci, po kolei Mickiewicz, Słowacki, Tetmajer, Norwid, Leśmian oczywiście Baczyński, Tuwim potem Bursa, Rafał Wojaczek czy wreszcie Edward Stachura, Herbert i powojenni nobliści ale wystarczy wejść na portal poezja.org czy inny poetycki portal dostrzegając fakt zainteresowania poezją poprzez nośnik informacji jakim jest internet.
A co do gry aktorskiej, głębię wypowiedzi artystycznej niektórzy potrafią wyrazić jednym spojrzeniem, bez słów, takim aktorem na pewno jest Janusz Gajos czy Franciszek Pieczka, taki był Holoubek. Takie też w/g mnie było założenie podczas procesu twórczego nad tym filmem i dlatego sądzę,że zarówno aktorzy jak i twórcy tego przedsięwzięcia zdali egzamin celująco.

Mysle, ze ten film juz z zalozenia mial byc skromny i bez zadnej pompy, dzieki temu zamiast skupiac sie na roznych niewaznych sprawach, mozna bylo spokojnie analizowac wiersze. Prosta sztuka. Mnie naprawde przypadl do gustu.