1983 rok - zimowe, sobotnie popołudnie. Stary kelner otwiera kawiarnię z parkietem i przygotowuje ją na przyjęcie pierwszych gości. Pojedynczo wchodzą kobiety, każda z nich poprawia przed lustrem makijaż i zajmuje miejsce przy jednym z otaczających parkiet stolików. Po amatorkach tańca pojawiają się tancerze. Przebój Chrlesa Aznavoura "Le palisir demodes" zaprasza do wybierania partnerek. Barman włącza gramofon - zaczyna grać orkiestra, pary wykonują pierwsze kroki w rytmie tanga...
I tak oto zaczyna się wędrówka po wydarzeniach począwszy od 1936 roku: Euforia lat Frontu Ludowego poprzez lata II wojny światowej do 1968 roku - wydarzenia studenckie maja 1968.

Film zaskakujący już choćby tym, że nie ma w nim żadnych dialogów. Z ekranu nie padają żadne słowa. Wystarczy muzyka, taniec oraz zmieniające się, zgodnie z panującą modą, stroje i fryzury, by przeprowadzić nas przez blisko pół wieku historii Francji. Podróż czasie zaczyna się w 1936 i kończy 1968 r. Począwszy od Frontu Ludowego, poprzez wybuch II wojny, okupację niemiecką, wyzwolenie przez Amerykanów, szalone lata boogie-woogie, aż do studenckich masowych demonstracji w maju 1968. Miejscem, w którym obserwujemy opisane wydarzenia jest ta sama sala balowa.