Dramat obyczajowy?

Tak

Przyznam, że to mnie zachęciło.
Niestety film rozczarował, bo nie spodziewałem się aż tak nijakiego filmu. Może to jeden z tych, do których trzeba mieć w danym momencie odpowiedni nastrój.
Film aż za bardzo chce być pozytywny. Jest jednak pełen stereotypowych postaci, od barmana sypiącego mądrościami na żądanie i bez pytania (nawiasem całkiem niezły Affleck - czyżby uczył się od brata?), przez wiecznie pozytywną i dowcipkującą barową ekipę, matkę z ambicjami przeniesionymi na syna (tu coś nie zagrało z charakteryzacją - wyglądała starzej, gdy syn był mały, niż kilkanaście lat później), standardowo zrzędliwego lecz w głębi kochającego dziadka (plus za CL), mądrego przyjaciela ze studiów (niestety aktor nijaki), niespełnioną studencką miłość, która jednak przynosiła radość, a nie łzy, po zakończenie.

Widocznie potrzebowałam czegoś pozytywnego. Bardzo miło wspominam ten film.

Bywa i tak :)

Miał być nijaki, bez tożsamości jak większość z nas szukających sensu. Stereotypy to imo narzędzia by zmierzyć się z tematem przez 1,5h.

rzeczywiście, cudownie ciepły film, muzyka piękna, eh, i ten luz! bardzo mi brakuje tego typu filmów

Mnie też brakuje takich filmów. Ten bardzo mi się podobał.