nie oglądałem filmu od początku, ale stwierdzam, że Julie nie była wytworem wyobrażni, tylko konkretną osobą, obiektem miłości. To dlatego w ostatniej scenie, przy basenie stała już inna dziewczyna, a facetka wyobrażała sobie, że to julie. W przeciwny razie poddała by sie wizerunkowi nowej dziewczyny, a nie zrobiła tego, tylko wciąż chodziła jej po głowie Julie. Piękne studiu miłości kobiety do kobiety, bez zbytecznych wulgaryzmów, przesadnego erotyzmu. Francuzi przepięknie potrafią takie rzeczy przedstawić, jak mało kto. film niby nudnawy, ale ma swój klimat i b. dobrze sę ogląda. Nie przpadam za thrilerami (szczególnie amerykańskimi), ale ten film to dla mnie wyjątek. To co bardzo lubię w filmach to m.in. klimat i tego tu nie zabrakło, przepiękne miasteczko i dom z basenem, cisza, spokój, namiętnośc , miłośc. Film bez nadmiaru ludzi , co daje dobrze scharakteryzowana postacie, w których osobowości można sie z przyjemnościa i bez trudu zgłębić. Dla mnie film jest miłym zaskoczeniem

Można powiedzieć, że Julie była wytworem wyobraźni pisarki - cała przedstawiona w filmie historia od momentu przyjazdu Julie do domku, to treść książki, którą pod koniec filmu Sarah prezentuje swemu wydawcy. W ostatnich scenach filmu przez moment pojawia się Julia - rzeczywista córka Johna, (w niczym oprócz blond włosów niepodobna do Julie) której postaci Sarah w swej książce nadała kompletnie nowe cechy i wplotła ją w fikcyjne zdarzenia.

Krótko mowiąc, fabuła pokazuje zmyśloną historię, jaką Sarah w swej książce opisała, wykorzystując bardzo luźno miejsca i postaci, z którymi zetknęła się podczas swego pobytu we Francji.

Miłość kobiety do kobiety? To chyba zbyt daleko idąca interpretacja. Thriller? Toż w tym filmie nie było ani jednej sceny, która mogłaby widza przestraszyć...

Możliwe, że to wytwór wyobraźni Sary, ale z drugiej strony mogła to być druga córka Johna- przecież wspomniane było w filmie, że miał on drugą rodzinę w Anglii.
Ale ostatnie ujęcie wskazuje raczej na pierwszą tezę.

Nie do końca potrafię sobie to ułożyć w głowie. Jasne jest, że wydarzenia i postać Julie są wytworem wyobraźni Sary. Jednak miałam także myśli jak USCHE, że Julia mogła być drugą córką Johna i że ta rzeczywista osoba była razem z Sarą we Francji i była jej inspiracją do postaci Julie (ostatnia scena z machaniem). Tu jednak nie pasuje mi to, że nie rozpoznały się mijając się w biurze.
Gryzie mnie tylko końcowa scena rozmowy Sary z wydawcą, wydanie książki, KTÓRA MIAŁA BYĆ przynajmniej po części książką matki Julii. Sara wtedy mówi, że John nie powiedział jej wszystkiego. Ten dialog był przecież prawdziwy. Pomóżcie:)