Czy Pattinson się obronił? I tak i nie. W scenach jako Batman jest całkiem nieźle. Jednak całościowo pojawiają się wątpliwości. Bo cała postać w scenariuszu została pozbawiona swojej złożoności. Mamy Batmana, który potrafi być bezwzględny, ma cechy detektywa (czego brakowało u Nolana), natomiast w cywilu zdaje się być zagubionym chłopcem, przedstawiającym tylko jeden - przygnębiony - nastrój. Mamy Bruce'a w depresji, do którego domu Alfred musi zapraszać przedstawicieli firmy, bo inaczej Wayne sam by się sprawami biznesowymi nie zajął. Nie ma fasady playboya-utracjusza, która miałaby zdjąć z Bruce'a podejrzenia o drugą tożsamość. Postać jest płytko zarysowana. Kwestie Batmana to: "jestem zemstą", "nie zabijaj, bo będziesz taki jak on" itp.
Biorąc pod uwagę fakt, że w filmie zajęto się też sprawami rodziców Bruce'a, ich morderstwa itd., zdaje się, że kwestia osobowości Batmana została totalnie pominięta. Po prostu dostajemy Pattinsona, który jest Batmanem, lekko zdołowanym chłopcem i... właściwie to wszystko. Nawet temat osobistej zemsty Kobiety Kot jest nakreślony tylko powierzchownie, a romans między dwojgiem jest mocno naciągany, bo zwyczajnie zbyt mało między nimi interakcji na ekranie, a jak już są, to dosyć sztywne (chociaż lepiej, bo bardziej ludzką postać przedstawia Zoe Kravitz).
Na plakacie mamy Człowieka Zagadkę i Pingwina, gdzie w tym filmie ten drugi jest ledwie płotką. Drugi główny antagonista obok postaci granej przez Paula Dano to Falcone, który jedyne co robi, to siedzi siedzi sobie gdzieś tam spokojnie i gra w bilard, a o jego złych uczynkach dowiadujemy się z relacji osób trzecich (a i te relacje oparte są w połowie tylko na domysłach).
Dano dobrze spisuje się w roli człowieka zagadki. Jednak jego wiara we współdziałanie z Gackiem jest naciągana. Do tego koincydencja, że gdy Batman odkrywa np. plan odpalenia bomb przez Człowieka Zagadkę i natychmiast te bomby wybuchają, jest mało prawdopodobna.
Plan zalania miasta, żeby spędzić wszystkich ludzi do Garden, to też przesada. Tak jakby w mieście mało było wysokich budynków, gdzie można byłoby się ukryć.
Wszystko to jakieś takie nadmuchane. Do tego ścieżka dźwiękowa, to właściwie 3 motywy używane w kółko.
Podczas seansu zastanawiałem się, czy może w końcu, w wieku 34 lat wyrosłem z tego formatu. Jednak przez cały seans trudno było mi zawiesić niewiarę. Oceniłem film na 6/10, ale ostatnio nie podszedł mi też nowy Spider-man, toteż biorę pod uwagę, że wina jest we mnie i na FilmWebie zaznaczyłem 7/10.