Do obejrzenia tego filmu zostałem nakłoniony przez moją drugą połówkę. Troszkę oponowałem, ale
tytułowa piosenka na tyle mnie urzekła, że postanowiłem jednak poświęcić się dla dobra ogółu (i
swojego) i obejrzeć tenże obraz. No własnie-obraz, ten film przypomina historyjkę obrazkową,
komiks w wersji filmowej. Co rusz kilka sekund lub minut jest wycięte z fabuły filmu i należy się
domyślać co się działo podczas tego czasu. Ten denerwujący montaż chcąc nie chcąc wpływa na
odbiór filmu, a raczej utrudnia go. Ale może to było zamysłem reżyserki? Zmuszenie nas do
myślenia? Historia też jest bardzo niespójna. Troszkę pokażemy tego, troszkę tamtego, tutaj to,
tutaj tamto. Widać bardzo duży brak konsekwencji w doborze scen. Trudno odnaleźć w tym
wszystkim przekaz. Ale też starałem sobie to wytłumaczyć, że film jest niepoukładany jak życie
nastolatki. Do gry aktorskiej nie można mieć wiele zastrzeżeń- większość to amatorzy, czuć było,
że aktorzy grający główne role byli w ryzach wizji reżyserki. Dosłownie słyszałem polecenia z
planu- tu krzyknij tu płacz, tu uśmiechnij się.Taki sposób prowadzenia postaci powoduje uczucie
sztuczności u widza. Aktor musi coś dać z siebie postaci, a nie tylko wykonywać polecenia i
klepać tekst. Najbardziej jednak denerwowały mnie sceny erotyczne. Niepotrzebne, niedokończone,
bez chemii. Niestety to standard w polskich filmach, jeśli tak to ma wyglądać to byłbym za
zabronieniem ich kręcenia. Teraz plusy. Główny plus to naprawdę fajny i na czasie temat na film.
Drugim plusem jest klimat który oddaje jednak uczucie zagubienia głównych bohaterów (o
tak- przez cały film czułem się zagubiony). Trzeci plus to muzyka, naprawdę klimatyczna i dobrze
dobrana, pomysł z laleczką z saskiej porcelany genialny. Czwarty plus to drugi plan i naprawdę
dobra robota doświadczonych artystów. Miałem dać 5, ale z racji, że urzekła mnie ta muzyka daję
6.